یک منبع مطلع به پرونده زینب جلالیان، زندانی سیاسی کُرد محکوم به حبس ابد در گفت‌وگو با شبکه حقوق بشر کردستان از انتقال وی به زندان یزد خبر داد.
به گفته این منبع زینب جلالیان روز گذشته ۲۰ آبان در یک تماس تلفنی دو دقیقه‌ایی به خانواده‌اش اطلاع داده که او را به زندان یزد منتقل کرده‌اند و در طول مسیر مورد ضرب و شتم و تهدید و توهین‌های کلامی قرار گرفته است: «ماموران امنیتی روز ۱۹ آبان به زینب جلالیان در زندان کرمانشاه اعلام کرده‌اند، طبق دستور قضایی قصد انتقال وی به زندان ارومیه را دارند. اما زینب در طول مسیر وقتی متوجه انتقال خود به شهر دیگری می‌شود، اعتراض می‌کند و از سوی ماموران امنیتی مورد ضرب و شتم و توهین و تهدید قرار می‌گیرد.»
این منبع در ادامه افزود، روز ۱۹ آبان همزمان با انتقال این زندانی سیاسی از زندان کرمانشاه، پدر وی که ساکن شهر ماکو در استان آذربایجان غربی است پیامکی مبنی بر ارسال پرونده دخترش به شعبه اول دادگاه انقلاب اسلامی یزد دریافت کرده است.
انتقال مجدد زینب جلالیان در حالی صورت می‌گیرد که وضعیت جسمی او به دلیل عوارض ناشی از ابتلا به ویروس کرونا و عدم رسیدگی‌های پزشکی نامناسب است. این زندانی سیاسی که به دلیل مدت طولانی حبس و شرایط سخت زندان با بیماری‌های مختلفی درگیر است، پس از ابتلای اخیرش در زندان قرچک به کرونا نیز دچار آسم شده است.
پیشتر نیز پس از انتقال زینب جلالیان از زندان کرمان به زندان کرمانشاه، یک منبع مطلع به شبکه حقوق بشر کردستان گفته بود: «به دلیل بستن دست‌بند و پابند به این زندانی سیاسی و کشیدن او روی زمین توسط ماموران امنیتی در حال انتقال به زندان، مچ دست و پای وی به شدت مصدوم شده و همچنان نشانه‌ی‌های زخم و کبودی روی دست و پای او مشهود است.»
شبکه حقوق بشر کردستان همچنین مطلع شده است در تاریخ ۱ مهر ماه هنگام انتقال زینب جلالیان به زندان کرمانشاه به دلیل وضعیت وخیم سلامتی او، مسئولین زندان زنان کرمانشاه ابتدا از تحویل وی خودداری کرده بودند که در نهایت با دخالت دادستان دادگاه عمومی و انقلاب کرمانشاه وی را قبول کردند.
فاطمه کریمی، مدیر شبکه حقوق بشر کردستان درباره انتقال مجدد زینب جلالیان گفت: «طی شش ماه اخیر این برای چهارمین بار است که زینب جلالیان را به زندان‌های مختلف کشور منتقل یا بهتر بگوییم تبعید می‌کنند. این در حالی است که نه تنها در حکم خانم جلالیان حکم تبعید وجود ندارد، بلکه در تمامی انتقال‌های صورت گرفته طی شش ماه اخیر هیچ حکم قضایی یا دلیل قانونی وجود نداشته است. همچنین بر اساس تبصره یک ماده ۲۳۴ آئین‌نامه سازمان زندان‌ها، این سازمان باید ترتیبی اتخاذ کند که محکومان با درخواست شخصی در نزدیک‌ترین زندان محل سکونت خانواده حکم خود را سپری کنند».
زینب جلالیان در سیزدهمین سال حبس خود در زندان خوی که نزدیک‌ترین زندان به محل سکونت خانواده‌اش در ماکو است، در تاریخ ۱۰ اردیبهشت امسال به طور ناگهانی و بدون ارا‌ئه هیچ حکم و دلیلی توسط ماموران امنیتی ابتدا به زندان قرچک منتقل شد و پس از ۲ ماه در حالی که به کویید-۱۹ مبتلا و با درخواست بازگشت به زندان خوی در اعتصاب غذا به سر می‌برد، مجددا به شکلی مشابه به زندان کرمان انتقال یافت و برای مدتی نیز در سلول انفرادی نگاه داشته شد. این زندانی سیاسی کُرد مجددا در تاریخ ۱ مهر توسط ماموران امنیتی از زندان کرمان خارج و پس از دو روز مشخص شد که به زندان کرمانشاه منتقل شده است.
مدیر شبکه حقوق بشر کردستان با ابراز نگرانی شدید از وضعیت فعلی زینب جلالیان، نسبت به خطرات امنیتی و سلامتی که جان این زندانی سیاسی کُرد را تهدید می‌کند هشدار داد: «ما شدیدا نگران وضعیت زینب جلالیان هستیم و انتقال چند باره او طی ماه‌های اخیر را بخشی از برنامه نهادهای امنیتی برای شکنجه جسمی و روحی این زندانی سیاسی و تحت فشار گذاشتن او می‌دانیم. ما اطلاع داریم زمانی که زینب جلالیان در زندان قرچک بوده است، دو تن از ماموران امنیتی تحت پوشش وکلای حقوق بشری به ملاقات او رفته‌اند تا او را نسبت به همکاری با نهادهای امنیتی و انجام مصاحبه تلویزیونی تطمیع کنند. هرچند طرح آنها با مخالفت و مقاومت زینب جلالیان عملی نشد، اما در حال حاضر دارند از طریق این جابه‌جایی‌ها و تبعید او به زندان‌های کرمان و یزد که فاصله بسیار زیادی تا محل سکونت خانواده‌اش دارند وی را تحت فشار می‌گذارند.»
به گفته فاطمه کریمی، تمامی این نقل و انتقالات غیرقانونی در حالی صورت می‌گیرد که از دو وکیل زینب جلالیان، آقای امیرسالار داودی در زندان به سر می‌برد و آقای محمد شریف به دلایلی که هنوز هم برای ما مشخص نیست از این پرونده خارج شده است و عملا وکیلی برای پیگیری حقوقی وضعیت این زندانی سیاسی وجود ندارد. مدیر شبکه حقوق بشر کردستان از تمامی سازمان‌های حقوق بشری می‌خواهد تا نسبت به رفتارهای فراقانونی با زینب جلالیان و به خصوص چهار بار انتقال او به زندان‌های مختلف کشور همراه با ضرب و شتم و توهین و تهدید که طی شش ماه گذشته صورت گرفته است و در حال حاضر در مورد هیچ زندانی دیگر به این صورت و شدت اعمال نمی‌شود، اعتراض کنند و این اعتراض را به خواست آزادی زینب جلالیان در آستانه ورود وی به پانزدهمین سال حبس پیوند بزنند.»
زینب جلالیان، متولد سال ۱۳۶۱ در روستای «دیم قشلاق» شهرستان ماکو در استان آذربایجان غربی است. او اسفند ماه ۱۳۸۶ در کرمانشاه بازداشت شد و پس از ماه‌ها نگهداری در سلول انفرادی اداره اطلاعات این شهر و تحمل شکنجه‌های شدید جسمی و روحی، توسط دادگاه انقلاب اسلامی به اتهام «اقدام علیه امنیت ملی» و «محاربه» از طریق عضویت در حزب حیات آزاد کردستان (پژاک) به اعدام محکوم شد. این حکم پس از تایید در دادگاه تجدیدنظر در سال ۱۳۹۰ با یک درجه تخفیف به حبس ابد تبدیل شد و پس از آن زینب به زندان خوی در استان آذربایجان غربی انتقال یافت. وی طی این سال‌ها در زندان به بیماری‌های متعددی از جمله اختلال در بینایی، ناخنک چشم، برفک دهان و آسم مبتلا شده است.
کارگروه بازداشت‌های خودسرانه سازمان ملل در سال ۱۳۹۵ طی درخواستی رسمی از جمهوری اسلامی ایران خواست تا زینب جلالیان را فورا آزاد کند و تمامی اقدامات لازم برای جبران خسارات تحمیل شده بر او را بدون تاخیر و بر اساس ضوابط بین‌المللی انجام دهد. طی رای صادره از سوی این کارگروه بین‌المللی محروم کردن زینب جلالیان از آزادی، خودسرانه و برخلاف اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق بین‌المللی حقوق مدنی ـ سیاسی توصیف شده است و ایران موظف است تا مسئولان نقض حقوق این فعال سیاسی کرد را تحت پیگرد قانونی قرار دهد.
