زینب جلالیان، زندانی سیاسی کُرد محکوم به حبس ابد که در تاریخ ۱۹ آبان به طور ناگهانی و بدون هیچ دلیلی از زندان کرمانشاه به زندان یزد منتقل شد، همچنان در قرنطینه این زندان بدون حق تماس تلفنی و ملاقات با خانواده نگهداری می‌شود.
یکی از نزدیکان زینب جلالیان درباره آخرین وضعیت این زندانی سیاسی به شبکه حقوق بشر کردستان گفت: «از زمان انتقال خانم جلالیان به زندان یزد وی تنها یک بار موفق به تماس تلفنی کوتاه با خانواده‌اش شده است. او در این تماس به خانواده‌اش اعلام کرده بود که از طرف حفاظت زندان یزد به وی گفته‌اند موقتا تا زمان اعلام ندامت و همکاری با بازجویان امنیتی از کلیه حقوق یک زندانی محروم خواهد شد.»
این منبع در ادامه این گفت‌وگو ضمن اشاره به فشار و تهدید خانواده این زندانی سیاسی از سوی نهادهای امنیتی، از بازداشت ۲۴ ساعت پدر سالخورده وی در ماکو خبر داد: «مدتی پیش پس از چندین مصاحبه علی جلالیان، پدر زینب با رسانه‌ها و نهادهای حقوق بشری ماموران اداره اطلاعات ماکو اقدام به بازداشت او کردند. وی که سالخورده و بیمار است یک شب را در اداره اطلاعات تحت بازجویی گذرانده و آنجا مورد تهدید قرار گرفته است و در حال حاضر به قید وثیقه آزاد است.»
این منبع در ادامه اظهار داشت، تیمی از بازجویان اداره اطلاعات که تحت عنوان «وکلای حقوق بشری» اواخر خرداد امسال در زندان قرچک به ملاقات زینب جلالیان رفته بودند به وی اعلام کرده‌اند تا زمانی که ابراز ندامت نکند و با بازجویان اداره اطلاعات همکاری نکند این تبعید و فشارها ادامه خواهد داشت. یکی از افراد امنیتی که خود را «سیروان رحیمی» از سنندج معرفی کرده است شماره‌ای در اختیار زینب قرار داده تا در صورت پشیمانی از روند فعلی که در پیش گرفته و تمایل به همکاری با وی تماس بگیرد.
زینب جلالیان در ۶ ماه گذشته ۴ بار به زندان‌های مختلف ایران تبعید شده است. انتقال مجدد زینب جلالیان در حالی صورت می‌گیرد که وضعیت جسمی او به دلیل عوارض ناشی از ابتلا به ویروس کرونا و عدم رسیدگی‌های پزشکی نامناسب است. این زندانی سیاسی که به دلیل مدت طولانی حبس و شرایط سخت زندان با بیماری‌های مختلفی درگیر است، پس از ابتلای اخیرش در زندان قرچک به کرونا نیز دچار تنگی‌نفس شده است.
زینب جلالیان، متولد سال ۱۳۶۱ در روستای «دیم قشلاق» شهرستان ماکو در استان آذربایجان غربی است. او اسفند ماه ۱۳۸۶ در کرمانشاه بازداشت شد و پس از ماه‌ها نگهداری در سلول انفرادی اداره اطلاعات این شهر و تحمل شکنجه‌های شدید جسمی و روحی، توسط دادگاه انقلاب اسلامی به اتهام «اقدام علیه امنیت ملی» و «محاربه» از طریق عضویت در حزب حیات آزاد کردستان (پژاک) به اعدام محکوم شد. این حکم پس از تایید در دادگاه تجدیدنظر در سال ۱۳۹۰ با یک درجه تخفیف به حبس ابد تبدیل شد و پس از آن زینب به زندان خوی در استان آذربایجان غربی انتقال یافت. وی طی این سال‌ها در زندان به بیماری‌های متعددی از جمله اختلال در بینایی، ناخنک چشم، برفک دهان و آسم مبتلا شده است.
کارگروه بازداشت‌های خودسرانه سازمان ملل در سال ۱۳۹۵ طی درخواستی رسمی از جمهوری اسلامی ایران خواست تا زینب جلالیان را فورا آزاد کند و تمامی اقدامات لازم برای جبران خسارات تحمیل شده بر او را بدون تاخیر و بر اساس ضوابط بین‌المللی انجام دهد. طی رای صادره از سوی این کارگروه بین‌المللی محروم کردن زینب جلالیان از آزادی، خودسرانه و برخلاف اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق بین‌المللی حقوق مدنی ـ سیاسی توصیف شده است و ایران موظف است تا مسئولان نقض حقوق این فعال سیاسی کرد را تحت پیگرد قانونی قرار دهد.
