صبح امروز، دوشنبه ۲ اسفند نیروهای امنیتی با مراجعه به منزل خانواده زینب جلالیان، زندانی سیاسی کُرد اقدام به بازداشت مادر وی، گوزل (گورچه) حاجی‌زاده کردند. او پس از انتقال به اداره اطلاعات ماکو و چندین ساعت بازجویی آزاد شد.
یکی از اعضای خانواده زینب جلالیان با تایید این خبر به شبکه حقوق بشر کردستان گفت: «روز گذشته ویدیویی از گوزل حاجی‌زاده، مادر زینب جلالیان در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد که در آن از نهادهای حقوق بشری می‌خواهد برای آزادی فرزندش تلاش کنند. پس از انتشار گسترده این ویدیو صبح امروز نیروهای امنیتی با حضور در منزل خانوادگی این زندانی سیاسی، اقدام به بازداشت مادر وی، گوزل حاجی‌زاده که بیش از ۷۰ سال سن دارد کردند و پس از انتقال او به اداره اطلاعات ماکو و چند ساعت بازجویی و تهدید او را آزاد کردند.»
به گفته این منبع، مادر زینب برای چندین ساعت از سوی بازجویان امنیتی در خصوص این ویدیو و افرادی که اقدام به ضبط آن کرده‌اند مورد بازجویی قرار گرفته است. بازجویان امنیتی وی را تهدید کرده‌اند که به هیچ شیوه حق مصاحبه با رسانه و انتشار اخبار وضعیت زینب را ندارد.
این عضو خانواده زینب جلالیان در ادامه اظهار داشت، علی‌رغم این‌که وی پس از چند ساعت بازداشت آزاد شد اما منزل خانواده زینب کماکان از سوی نیروهای امنیتی تحت کنترل قرار دارد.
نیروهای امنیتی پیش از این نیز علی جلالیان، پدر زینب جلالیان را به دلیل اطلاع رسانی در مورد وضعیت دخترش به مدت ۲۴ ساعت بازداشت و مورد بازجویی و تهدید قرار داده و تلفن شخصی او نیز به مدت چند ماه مسدود شده بود.
زینب جلالیان طی سال گذشته ۴ بار به زندان‌های مختلف ایران تبعید شده است و از تاریخ ۱۹ آبان ۱۳۹۹ پس از انتقال غیرقانونی به زندان یزد به صورت مدام تحت فشار بازجویان امنیتی بوده و هر گونه حقوق عادی وی به عنوان یک زندانی از وی سلب شده است. او تنها هر از چند گاهی به صورت تلفنی آن‌هم به زبان فارسی و بسیار کوتاه حق تماس با پدر و مادرش را دارد و از ملاقات نیز محروم است.
این در حالی است که وی طی ۱۴ سال حبس در شرایط سخت زندان‌های مختلف کشور به بیماری‌های مختلفی مبتلا شده است و به دلیل محرومیت از خدمات پزشکی و درمانی در وضعیت نامناسب جسمی قرار دارد.
زینب جلالیان، متولد سال ۱۳۶۱ در روستای «دیم قشلاق» شهرستان ماکو در استان آذربایجان غربی است. او اسفند ماه ۱۳۸۶ در کرمانشاه بازداشت شد و پس از ماه‌ها نگهداری در سلول انفرادی اداره اطلاعات این شهر و تحمل شکنجه‌های شدید جسمی و روحی، توسط دادگاه انقلاب اسلامی به اتهام «اقدام علیه امنیت ملی» و «محاربه» از طریق عضویت در حزب حیات آزاد کردستان (پژاک) به اعدام محکوم شد. این حکم پس از تایید در دادگاه تجدیدنظر در سال ۱۳۹۰ با یک درجه تخفیف به حبس ابد تبدیل شد و پس از آن زینب به زندان خوی در استان آذربایجان غربی انتقال یافت. وی طی این سال‌ها در زندان به بیماری‌های متعددی از جمله اختلال در بینایی، ناخنک چشم، برفک دهان و آسم مبتلا شده است.
کارگروه بازداشت‌های خودسرانه سازمان ملل در سال ۱۳۹۵ طی درخواستی رسمی از جمهوری اسلامی ایران خواست تا زینب جلالیان را فورا آزاد کند و تمامی اقدامات لازم برای جبران خسارات تحمیل شده بر او را بدون تاخیر و بر اساس ضوابط بین‌المللی انجام دهد. طی رای صادره از سوی این کارگروه بین‌المللی محروم کردن زینب جلالیان از آزادی، خودسرانه و برخلاف اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق بین‌المللی حقوق مدنی ـ سیاسی توصیف شده است و ایران موظف است تا مسئولان نقض حقوق این فعال سیاسی کرد را تحت پیگرد قانونی قرار دهد.
