پوریا جواهری، شهروند کُرد اهل کامیاران، که در جریان خیزش «ژن ژیان ئازادی» (زن زندگی آزادی) در ۸ آذر ۱۴۰۱ پس از احضار تلفنی به ستاد خبری سازمان اطلاعات سپاه پاسداران بازداشت شد، در اعتراض به ادامه بازداشت غیرقانونی خود در زندان مرکزی سنندج دست به اعتصاب غذا زده است.
بنا بر اطلاع شبکه حقوق بشر کردستان، این زندانی سیاسی که بیش از ۲۵ ماه در بلاتکلیفی به سر میبرد، از روز چهارشنبه ۱۲ دی ۱۴۰۳ در اعتراض به وضعیت خود دست به اعتصاب غذا زده است.
پوریا جواهری در تاریخ ۸ آذر ۱۴۰۱ پس از احضار تلفنی به ستاد خبری سازمان اطلاعات سپاه پاسداران در کامیاران بازداشت و در اواخر بهمن ۱۴۰۱ پس از حدود ۲ ماه و نیم از بازداشتگاه شهرامفر سازمان اطلاعات سپاه پاسداران به زندان کامیاران منتقل شد. وی در شهریور ۱۴۰۲ از زندان کامیاران به زندان مرکزی سنندج منتقل شد.
در مرداد ۱۴۰۲، مصطفی احمدیان، وکیل وی، از صدور کیفرخواست از سوی دادسرای عمومی و انقلاب کامیاران و ارسال پرونده به شعبه اول دادگاه انقلاب اسلامی سنندج خبر داد. اتهامات مطرح شده علیه او شامل «محاربه» از طریق قتل عمد یک پرسنل نظامی، «عضویت در گروههای مخالف نظام»، «تبلیغ علیه نظام» و «ضرب و جرح عمدی چند مأمور نظامی» بود.
جلسه دادگاه وی در ۱۵ مهر ۱۴۰۲ برگزار شد و در ۲۷ اسفند همان سال وکیل او اعلام کرد که جواهری از اتهامات «محاربه»، «تبلیغ علیه نظام» و «عضویت در گروههای مخالف نظام» تبرئه شده است. با این حال، پرونده دیگری با اتهام «قتل» یکی از نیروهای سپاه و مجروح کردن چند نفر دیگر در شعبه اول دادگاه کیفری یک استان کردستان همچنان در جریان است.
پوریا جواهری در جلسات دادگاه اعلام کرده که در بازداشتگاه «شهرامفر» سازمان اطلاعات سپاه در سنندج تحت شکنجههای جسمی و روحی مجبور به اعترافات اجباری شده است. با این وجود، قاضی دادگاه تاکنون به بررسی موضوع شکنجه نپرداخته است.
سید حسین حسینی، رئیس دادگستری استان کردستان، در تاریخ ۲۱ دی ۱۴۰۱ با اعلام صدور قرار بازداشت به اتهام «محاربه» برای پوریا جواهری، به خبرگزاریهای دولتی گفت: «برای این شخص در شعبه اول بازپرسی دادسرای کامیاران پرونده تشکیل شد و وی ضمن حضور در شعبه بازپرسی، به شلیک به سمت مامورین اقرار و بیان کرده که اسلحه را از فرد دیگری دریافت که آن فرد نیز با دستور قضایی بازداشت شده است». این در حالی است که دهها شهروند کامیارانی با امضای نامهای شهادت دادهاند که جواهری در زمان حادثه در یک شرکت آسفالت در روستای «تیلهکو» مشغول به کار بوده است.
در ۲۲ اسفند ۱۴۰۱، تحت تدابیر شدید امنیتی، پویا جواهری به خیابان توحید کامیاران منتقل و مجبور به شرکت در سناریوی بازسازی صحنه «شرکت در اعتراضات و تیراندازی به نیروهای نظامی-امنیتی» شد. شاهدان عینی گزارش دادهاند، او که با دستبد و پابند به این محل منتقل شده بود، ابتدا از شرکت در این سناریو امتناع کرد، اما پس از تهدید با اسلحه مجبور به همکاری شد.
در آذر ۱۴۰۱، پدر و مادر پوریا جواهری با انتشار پیامی به سازمانهای حقوق بشری اعلام کردند که فرزندشان «بیگناه» است. در بهمن ۱۴۰۱ نیز سازمان عفو بینالملل در یک فراخوان اقدام فوری از خطر اجرای احکام سنگین برای بازداشتشدگان اعتراضات سراسری هشدار داد و به طور خاص از پوریا جواهری به عنوان یکی از معترضانی که با اتهامات سنگین مواجه است، نام برد.
