یکی از اعضای خانواده زینب جلالیان در گفتوگو با شبکه حقوق بشر کردستان از احتمال انتقال این زندانی سیاسی کُرد به زندان کرمان خبر داد.
زینب جلالیان از تاریخ ۳۱ خرداد با درخواست بازگشت به زندان خوی یا انتقال به زندان اوین و همچنین رسیدگیهای پزشکی پس از ابتلا به کرونا دست به اعتصاب غذا زد، اما در ششمین روز از اعتصاب غذا در تاریخ ۵ تیر از بند قرنطینه زندان قرچک به مکانی نامعلوم منتقل شد.
یک عضو خانواده این زندانی سیاسی درباره آخرین وضعیت زینب جلالیان به شبکه حقوق بشر کردستان گفت: «روز گذشته شخصی که خود را یکی از زندانیان در زندان قرچک معرفی کرد در تماس با خانواده گفت که چند روز پیش گروهی از ماموران امنیتی زینب را به قصد انتقال به زندان کرمان از این زندان منتقل کردهاند. همزمان علی جلالیان پدر زینب از سامانه دستگاه قضایی پیامکی مبنی بر انتقال پرونده دخترش به شعبه اول دادگاه جزایی کرمان دریافت کرده است.»
به گفته این عضو خانواده بر اساس این تماس تلفنی و پیامک ارسالی احتمال دارد زینب جلالیان به زندان کرمان منتقل شده باشد، هرچند هیچ دلیل قانونی و موجهایی برای این انتقال وجود ندارد.
این احتمال از طرف خانواده در حالی مطرح میشود که با گذشت ۱۰ روز از انتقال مجدد این زندانی سیاسی از زندان قرچک، هیچ خبر رسمی مبنی بر مکان نگهداری خانم جلالیان از سوی مقامات قضایی یا مسئولات زندان اعلام نشده و خود او هم در این مدت هیچ تماسی با خانواده نداشته است.
زینب جلالیان در تاریخ ۱۰ اردیبهشت امسال به صورت ناگهانی توسط ماموران امنیتی از زندان خوی خارج شد. به گفته خانواده این زندانی سیاسی «ماموران او را به مدت دو روز با دستبند و پابند از زندان خوی به ارومیه و کرمانشاه و از آنجا به دادسرای اوین و در نهایت به زندان قرچک منتقل کردند و در این مدت حتی آب و غذای کافی هم به زینب نداده بودند.»
شبکه حقوق بشر کردستان همچنین از طریق خانواده زینب جلالیان مطلع شده است که در مدت نگهداری این زندانی سیاسی در زندان قرچک، دو نفر که خود را «وکلای حقوق بشری» معرفی کردهاند با خانم جلالیان ملاقاتی داشته و از او خواستهاند تا برای بهبود وضعیت خود با نهادهای امنیتی همکاری کند. زینب جلالیان اما به خانواده خود گفته بود به دلیل عدم اعتماد به این افراد از ادامه گفتوگو با آنها و طرح خواستههایش خودداری کرده است.
یک سایت امنیتی که به نام «دیده بان حقوق بشر کردستان ایران» فعالیت میکند و طی ماههای اخیر سلسله مطالبی سراسر کذب به قصد تخریب زینب جلالیان منتشر کرده است، در یکی از گزارشهای اخیر خود نوشته که «وکلای» این سازمان موفق به دیدار با خانم جلالیان در زندان شدهاند.
شبکه حقوق بشر کردستان که طی سالهای اخیر از نزدیک پیگیر وضعیت و پرونده زینب جلالیان است، نقل و انتقالهای اخیر این زندانی سیاسی و همزمان تلاش گسترده نهادهای امنیتی و انتشار مطالب کذب در فضای مجازی برای تخریب خانم جلالیان و فشار بر او برای انجام مصاحبههای ویدیویی را نشانههایی نگران کننده از یک سناریوی هماهنگ شده امنیتی و تشکیل پرونده جدید برای این زندانی سیاسی سرشناس کُرد پس از گذشت نزدیک به ۱۳ سال از حبس او تحت سختترین شرایط میداند.
زینب جلالیان، متولد سال ۱۳۶۱ در روستای «دیم قشلاق» شهرستان ماکو در استان آذربایجان غربی است. او اسفند ماه ۱۳۸۶ در کرمانشاه بازداشت شد و پس از ماهها نگهداری در سلول انفرادی اداره اطلاعات این شهر و تحمل شکنجههای شدید جسمی و روحی، توسط دادگاه انقلاب اسلامی به اتهام «اقدام علیه امنیت ملی» و «محاربه» از طریق عضویت در حزب حیات آزاد کردستان (پژاک) به اعدام محکوم شد. این حکم پس از تایید در دادگاه تجدیدنظر در سال ۱۳۹۰ با یک درجه تخفیف به حبس ابد تبدیل شد و پس از آن زینب به زندان خوی در استان آذربایجان غربی انتقال یافت. وی طی این سالها در زندان به بیماریهای متعددی از جمله اختلال در بینایی، ناخنک چشم و برفک دهان مبتلا شده است.
کارگروه بازداشتهای خودسرانه سازمان ملل در سال ۱۳۹۵ طی درخواستی رسمی از جمهوری اسلامی ایران خواست تا زینب جلالیان را فورا آزاد کند و تمامی اقدامات لازم برای جبران خسارات تحمیل شده بر او را بدون تاخیر و بر اساس ضوابط بینالمللی انجام دهد. طی رای صادره از سوی این کارگروه بینالمللی محروم کردن زینب جلالیان از آزادی، خودسرانه و برخلاف اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق بینالمللی حقوق مدنی ـ سیاسی توصیف شده است و ایران موظف است تا مسئولان نقض حقوق این فعال سیاسی کرد را تحت پیگرد قانونی قرار دهد.