سازمان عفو بین‌الملل در دومین سالگرد اعدام رامین حسین‌پناهی، زانیار مرادی و لقمان مرادی با انتشار بیانیه‌ای از مقامات ایران می‌خواهد که به پنهانکاری و تحمیل رنج و درد به خانواده‌های اعدام شدگان پایان دهند.
بامداد ۱۷ شهریور ۱۳۹۷، رامین حسین‌پناهی، زانیار مرادی و لقمان مرادی، سه زندانی سیاسی کُرد، که پیشتر به اتهام «محاربه» بازداشت و به اعدام محکوم شده بودند در زندان رجایی شهر کرج اعدام شدند.
این سازمان بین‌المللی مدافع حقوق بشر در بیانیه خود، رنج و درد روحی شدیدی که مقامات و مسئولان ایرانی با پنهان‌کردن عمدی محل دفن رامین حسین پناهی، زانیار مرادی و لقمان مرادی به خانواده‌های آنها تحمیل می‌کنند را نقض ممنوعیت شکنجه و سایر رفتارهای بیرحمانه، غیرانسانی و ترذیلی دانسته که در ماده ۷ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی قید شده است.
عفو بین‌الملل می‌گوید: پنهانکاری در خصوص محل دفن همچنین ناقض حق خانواده‌ها بر جستجو، دریافت و انتشار اطلاعات در این‌باره است، حقی که در ماده ۱۹ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی بر لزوم برخورداری از آن تاکید شده است.
این سازمان حقوق بشر در پایان بیانیه خود اعلام کرده است: مقامات ایرانی با پنهانکاری در خصوص محل دفن، ممانعت از برگزاری مراسم عزاداری و محروم کردن خانواده‌ها از نصب سنگ‌قبر یا تزئین محل دفن عزیزان‌شان با گل، عکس، نشان یا پیام‌های یادبود، حقوق فرهنگی اعضای خانواده‌ها را برای شرکت در مراسم تدفین و عزاداری و به جا آوردن رسومی که به آن اعتقاد دارند نقض می‌کنند. این امر ناقض ماده ۱۵ میثاق بین‌المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی است، که ایران نیز عضو آن است.
