ایوب اسدی، زندانی سیاسی کُرد محبوس در زندان کاشمر که ماه گذشته بعد از چند سال موفق به اعزام به بیمارستان خارج از زندان شده بود، همچنان در انتظار تداوم دوره درمان و دریافت عینک و داروهایش می‌باشد.
یک منبع آگاه به شبکه حقوق بشر کُردستان گفت: « اواسط مردادماه بعد از چندین سال انتظار ایوب اسدی، به بیمارستان خارج از زندان منتقل شده و مورد معاینه چشم پزشک و متخصص پوست قرار گرفت. چشم پزشک به این زندانی سیاسی اعلام کرده که دارای ناخنک چشم می‌باشد و فعلا تا شش ماه آینده که باید مورد عمل جراحی قرار بگیرد می‌تواند از عینک و قطره استفاده نماید. علی‌الرغم پرداخت هزینه عینک و قطره به مسولین بهداری زندان، با گذشت یک ماه تاکنون مسولین در تحویل آنها تعلل می‌کنند.»
این منبع در ادامه افزود:« همچنین در خصوص مشکل دیسک کمر این زندانی نیز، مسئولین زندان اعلام کرده که در کاشمر امکان درمان وی وجود ندارد و باید برای پیگیری درمانش به زندان اوین تهران منتقل شود و برای این کار نیز تاکنون اقدامی صورت نگرفته است.»
ایوب اسدی، زندانی سیاسی کُرد در ۲۵ خردادماه سال ۹۰ به همراه محمد حسین رضایی توسط نیروهای سپاه پاسداران در اطراف ” روستای بوریه‌ر” از توابع شهرستان سروآباد بازداشت شد. نیروهای سپاه در حین بازداشت آنها را مورد هدف تیراندازی مستقیم قرار داده که بر اثر آن محمد حسین و او زخمی شدند و یک کشاورز اهل این روستا که در نزدیکی این محل بود نیز توسط نیروهای سپاه کشته شد. در ۱۹ بهمن‌ماه سال ۹۰ این زندانی سیاسی به زندان مرکزی سنندج منتقل شد و بعد از سه بار برگزاری جسله دادگاه در شعبه یک دادگاه انقلاب شهر سنندج به ریاست قاضی بابایی در تاریخ ۲۷ شهریورماه سال ۹۱ به اتهام همکاری با «حزب کومله انقلابی کُردستان» حکم «۲۰ سال حبس تبعید به زندان کاشمر» در دادگاه به وی اعلام شد.بعد از اعتراض این زندانی سیاسی و وکیلش به حکم صادره، پرونده جهت تجدیدنظر خواهی به دیوان عالی کشور ارسال شد اما هیچگاه جواب این اعتراض به وی رسما اعلام نشد.
در ۲۸ فروردین ماه سال ۹۲ ایوب اسدی به اجرای احکام زندان احضار شده و مستقما از زندان مرکزی سنندج به زندان کاشمر تبعید شد. در طول این مدت در زندان کاشمر نیز به دلیل داشتن دیسک کمر و آسم در وضعیتی بدی بسر می‌برد اما مسولین زندان اعلام کرده به دلیل حساس بودن پرونده قادر به انتقال او به بیمارستان نیستند و تنها با اخذ پول از خود وی اسپری آسم در اختیارش قرار گذاشته می‌شود. همچنین آبان‌ماه امسال نیز در حین انجام ملاقات او را به صورت دست‌بند و پابند به ملاقات برده وی مجبور شده در زمان ملاقات با خانواده خویش که از مریوان به کاشمر مراجعه کرده بودند از حرف زدن به زبان مادی خودداری نماید و در حضور یک مامور حفاظت زندان با خانواده‌اش فارسی صحبت بکند.
روز دوشنبه ۱۷ خردادماه نیز این زندانی سیاسی در اعتراض به عدم موافقت با درخواست مرخصی‌اش از سوی دادستانی کاشمر، بی‌توجهی مسولین زندان نسبت به وضعیت سلامتی‌اش و درخواست انتقالی به هر زندانی دیگر به جز کاشمر اقدام به اعتصاب غذا کرد و به مدت ۲۷ روز در اعتصاب غذا بسر برد که نهایتا روز ۱۲ تیرماه با قول مساعدت مسولین زندان او به اعتصاب غذای خویش پایان داد.
