شب چهارشنبه ۲۶ بهمن، سکینه پروانه، زندانی سیاسی اهل قوچان در چهارمین سال محکومیت خود از زندان مرکزی مشهد آزاد شد. وی پیشتر مجموعا به ۷ سال حبس تعزیری محکوم شده بود.
در چند روز گذشته پس از صدور صدور بخشنامه «عفو و کاهش مجازات عمومی»، تعدادی از زندانیان سیاسی بدون اطلاع قبلی از زندان آزاد شدند.
یک منبع مطلع با تایید این خبر به شبکه حقوق بشر کردستان گفت:«شب شنبه ۲۶ بهمن این زندانی سیاسی از سوی مسئولین زندان و ماموران سازمان اطلاعات سپاه پاسداران به دفتر اجرای احکام زندان احضار و به وی اعلام شد که او آزاد است اما پس از آزادی حق تردد به هیچ یک از شهرهای مرزی ایران را ندارد.»
به گفته این منبع، سیکنه پروانه از زمان بازداشت به دلیل مخالفت سازمان اطلاعات سپاه پاسداران از حق مرخصی و آزادی مشروط محروم شده بود.
سکینه پروانه پیش از این با انتشار نامه‌ایی در تاریخ ۵ تیر ۱۳۹۹ جریان بازداشت و اذیت و آزارهایی که در دوران زندان تجربه کرده است را شرح داده بود. بر اساس گفته‌های خانم سکینه ماموران امنیتی جمهوری اسلامی اوایل پاییز ۱۳۹۸ او را به بهانه ملاقات با خانواده‌اش در شهر سلیمانیه کردستان عراق بازداشت و پس از انتقال به مرز ایران و عراق مدت ۱۰ روز را در بازداشتگاه‌های مریوان و سنندج گذرانده تا نهایتا به زندان اوین منتقل شده است. وی دوران بازداشت خود را تحت سخت‌ترین شرایط بازجویی همراه با شکنجه‌های جسمی در بندهای دو الف، ۲۰۹ و زنان زندان اوین گذرانده است.
پیام درفشان، وکیل این زندانی سیاسی در تاریخ ۵ خرداد ۱۳۹۹ از صدور حکم ۵ سال حبس تعزیری و ۳ سال ممنوعیت از عضویت در گروه‌های سیاسی به اتهام «عضویت در گروه یا دستجات معاند نظام با هدف برهم زدن امنیت کشور» برای موکل خود خبر داده بود.
سکینه پروانه در فروردین ۱۳۹۹ به دلیل شعارنویسی و سردادن شعار در زندان اوین به زندان قرچک ورامین انتقال یافت و پس از ۴ روز نگهداری در سلول انفرادی به بیمارستان روان‌پزشکی امین‌آباد شهر ری منتقل شده بود. وی در تاریخ ۱۴ تیر در حالی که آثار کبودی و ضرب و شتم روی بدنش وجود داشت مجددا به زندان اوین منتقل شد و دادگاه در مرداد ۱۳۹۹ وی را به اتهام «اغتشاش در زندان» به ۲ سال حبس محکوم کرد.
این زندانی سیاسی در آبان ۱۳۹۹ از زندان اوین تهران به زندان‌های قوچان و مرکز مشهد منتقل شد. وی در دو سال گذشته چندین بار به بازداشتگاه سازمان اطلاعات سپاه پاسداران مشهد انتقال و برای انجام اعترافات اجباری تلوزیونی مورد شبکه جسمی و روحی قرار گرفت.
این زندانی سیاسی همچنین در این مدت در اعتراض به فشار نهادهای امنیتی چندین بار دست به اعتصاب غذا زده بود.
