شبکه حقوق بشر کردستان به مناسبت ۲۵ نوامبر، روز جهانی منع خشونت علیه زنان گزارشی از موارد زن‌کشی، مرگ مشکوک زنان و همچنین بازداشت و حبس فعالان زن کُرد از ۴ آذر ۱۴۰۱ (۲۵ نوامبر ۲۰۲۲) تا ۴ آذر ۱۴۰۲ (۲۵ نوامبر ۲۰۲۳) تهیه کرده است.
بر اساس این گزارش طی یک سال اخیر دست‌کم ۲۳ زن کُرد توسط اعضای مرد خانواده به قتل رسیده‌اند. مرگ ۳ نفر نیز مشکوک به زن‌کشی اعلام شده است. در مورد ۱۱ نفر انگیزه قتل مسائل «ناموسی»، ۸ نفر «اختلافات خانوادگی» و یا درخواست طلاق عنوان شده است. انگیزه قتل ۳ نفر نیز مشخص نیست.
از ۲۳ مورد تایید شده، ۱۰ نفر با اسلحه٬ ۹ نفر از طریق خفگی٬ یک نفر از طریق سوختگی٬ یک نفر با چاقو٬ یک نفر با ضربات چکش کشته شده‌اند. نحوه قتل یک نفر نیز نامشخص است. قاتلان همگی اعضای نزدیک خانواده از جمله پدر٬ برادر٬ همسر٬ همسر سابق و یا بستگانی چون پسرعمه بوده‌اند.
هشت نفر از قربانیان مجرد و ۱۴ نفر متاهل بودند. یک نفر نیز از همسرش جدا شده بود. هفت نفر از موارد تایید شده زن‌کشی و همچنین یکی از موارد مشکوک به زن‌کشی کمتر از ۱۸ سال سن داشتند و ۶ نفر از آنها نیز قربانی پدیده کودک همسری و ازدواج اجباری بودند.
شش نفر از زنان کشته شده در مناطق شهری و ۱۷ نفر در مناطق روستایی سکونت داشتند. بر اساس تفکیک استانی، ۱۰ نفر از استان آذربایجان غربی٬ ۸ نفر از استان کرمانشاه، ۴ نفر از استان کردستان و ۱ نفر از استان ایلام بودند.
شبکه حقوق بشر کردستان توانسته است به صورت مستقیم از طریق منابع خود و یا با استناد به منابع معتبر دیگر ۲۳ مورد زن‌کشی و ۳ مورد مرگ مشگوگ زنان را ثبت کند:
۱. فیروزه مرادی، ٢٦ ساله اهل کرمانشاه در اوایل بهمن ۱۴۰۱ در جریان یک نزاع خانوادگی با ضربات چاقو توسط برادرش کشته شد. درباره انگیزه این قتل اطلاع دقیقی در دست نیست.
۲. نگین رستمی، اهل سنندج و ساکن روستای «نی» شهرستان مریوان در تاریخ ۳ بهمن ۱۴۰۱ توسط همسر سابقش به آتش کشیده شد و شش روز بعد در تاریخ ۹ بهمن به دلیل شدت سوختگی جان باخت. درباره انگیزه این قتل اطلاع دقیقی در دست نیست.
۳. رضوان ندیمی، ۲۶ سال، اهل روستای «زیویه» شهرستان کامیاران استان کردستان در تاریخ ۱۱ بهمن ۱۴۰۱ به ضرب گلوله توسط همسر سابقش کشته شد. گفته می‌شود رضوان به دلیل اعتیاد همسرش٬ دو سال پیش از او جدا شده بود. همسر سابق رضوان به دلایلی نامعلوم دو سال بعد از جدایی، او را با شلیک گلوله به ناحیه سر، شکم و پا به قتل رساند. رضوان ندیمی مادر یک دختر و یک پسر بود.
۴. معرفت کریمی، اهل ارومیه و مادر یک دختر ۵ ساله بود. او در تاریخ ۲۷ بهمن ۱۴۰۱ به دلیل مخالفت با ازدواج مجدد همسرش توسط وی به قتل رسید. شواهد حاکی از آن است که همسرش او را از طریق خفه کردن به قتل رسانده و همچنین آثار کبودی بر روی گردن معرفت مشهود بوده است. گفته می‌شود همسر معرفت پس از مرگ برادرش قصد ازدواج با همسر او را داشته که با مخالفت معرفت روبه‌رو شده بود. همسر معرفت پس از وقوع قتل از توسط نیروهای انتظامی بازداشت شد.
۵. مریم سلیمانی، ۳۴ ساله، مادر ۳ کودک خردسال و ساکن روستای «گیوران» شهرستان خوی استان آذربایجان غربی بود. او در تاریخ ۲۵ فروردین ۱۴۰۲ توسط پدر و برادرانش در روستای «قزل آغل» شهرستان خوی از طریق دار زدن بە قتل رسید.
انگیزه قتل مریم سلیمانی انتشار عمومی تصاویر و فیلم خصوصی از طریق یک مرد آزارگر عنوان شده است. همسر مریم سلیمانی همزمان که برای جدایی از او تحت فشار نزدیکانش بود، اعلام کرد که فرزند کوچک‌شان به اشتباه ویدیو را از تلفن همراه او ارسال کرده است. گفته می‌شود برادران و پدر مریم در حالی که از همسرش کمک می‌خواسته، او را همراه خود برده و نیمه‌های شب او را حلق‌آویز می کنند.
مریم سلیمانی قربانی کودک همسری بود و در سن ۱۳ سالگی و به اجبار خانواده اش وادار به ازدواج شده بود.
۶. دنیا رضایی، ۱۹ ساله و اهل روستای «داردرفش خانم‌آباد» استان کرمانشاه در تاریخ ۲۷ فروردین ۱۴۰۲ توسط یکی از اعضای مرد خانواده به علت «داشتن رابطه با یک مرد» با روش خفگی به قتل رسید.
۷. شریوان هادی‌زاده، ۲۴ ساله و اهل روستای «غزل آغل» شهرستان خوی استان آذربایجان غربی در تاریخ ۹ اردیبهشت ۱۴۰۲ به «ظن داشتن رابطه با پسرعمویش» با شلیک گلوله توسط همسرش به قتل رسید. پسرعموی شریوان نیز در این تیراندازی کشته شد.
۸. پرستو شهبازی ۱۸ سال داشت، مادر یک کودک خردسال و اهل روستای «میرکی» شهرستان دهگلان استان کردستان بود. او در تاریخ ۸ خرداد ۱۴۰۲ بعد از ضرب و شتم توسط همسرش، ابتدا حلق آویز و سپس با ضربات متعدد چاقو به قتل رسید.
پرستو قربانی کودک همسری بود و بعد از طلاق والدینش و ازدواج مجدد مادرش به اجبار ناپدری‌اش در سن ۱۲ سالگی ازدواج کرده بود. گفته می‌شود همسر او علاوه بر فقر مادی به شدت از اعتیاد به مواد مخدر رنج می‌برده و اغلب پرستو را مورد ضرب و شتم قرار می‌داده است.
۹. یک زن ۳۸ ساله در ایلام در تاریخ ۱۳ خرداد ۱۴۰۲ به دلیل آن‌چه «اختلاف خانوادگی» عنوان شده توسط پدر ۶۸ ساله‌اش به قتل رسیده است. جزئیات دیگری در این مورد در دست نیست.
۱۰. روژین عظیمی، ۱۷ ساله و اهل روستای «آخکند» شهرستان دیواندره استان کردستان در تاریخ ۱۳ خرداد ۱۴۰۲ به علت «داشتن رابطه با یک پسر» توسط برادرش با ضربات متعدد چکش کشته شد.
یکی از فعالان اجتماعی اهل دیواندره در مورد جزییات این زن کشی به روزنامه اعتماد گفته است: «حدود یک سال پیش روژین به همراه پسری در ماشین تصادف می‌کنند. ماجرا به گوش خانواده این دختر می‌رسد و پدرش او را از خانه بیرون می‌کند. این دختر هم این یک سال را در بهزیستی سنندج سپری می‌کند تا این‌که چند وقت پیش پدرش به آنجا می‌رود و دخترش را به خانه باز می‌گرداند. وقتی روژین به روستای محل زندگی‌شان برمی‌گردد، حرف و حدیث‌ها شروع می‌شود. اهالی روستا، اقوام و بستگان این دختر پشت سر او می‌گفتند که خانواده‌اش بی‌غیرت هستند تا این‌که روز حادثه برادر روژین با یک تبر کوچک […] خواهرش را به قتل رساند.»
۱۱. زیلان ایواز، ۱۵ ساله و اهل روستای «زیوه» شهرستان پیرانشهر استان آذربایجان غربی در تاریخ ۱۶ تیر ۱۴۰۲ با شلیک گلوله توسط پدرش به قتل رسید. انگیزه پدر زیلان از کشتن دخترش تنها «دریافت پیامی از سوی یک پسر» بود. به گفته عموی زیلان، او ۳ سال قبل از قتلش مجبور به ترک تحصیل شده بود.
۱۲. راحله راهدار، ۱۵ ساله و اهل روستای «رازی» بخش قطور شهرستان خوی استان آذربایجان غربی در تاریخ ۲۲ تیر ۱۴۰۲ توسط پدر و مادرش به اتهام «داشتن رابطه با مردی غیر از همسرش» با روش خفگی به قتل رسید.
راحله قربانی کودک همسری بود و در سن ۱۲ سالگی به اصرار پدر و مادرش با مردی كه حدودا ۱۰ تا ۱۵ سال از او بزرگتر بود ازدواج کرد و برای ادامه زندگی به ارومیه رفته بود.
۱۳. طاهره صادقی، ۳۰ ساله، اهل ملکشاهی استان ایلام در تاریخ ۱۰ مرداد ۱۴۰۲ به طرز مشکوکی جان باخت. پیکر بی جان او در حالی پیدا شد که یک روسری دور گردنش گره زده شده بود و آثار کبودی روی بدنش وجود داشت. این در حالی بود که همسر طاهره طی تماس تلفنی با والدین این زن جوان خبر خودکشی دخترشان را با خوردن قرص اطلاع داد. گفته می‌شود طاهره صادقی پیشتر با همسر و خانواده همسرش اختلافاتی داشته و حتی بارها توسط آنها مورد ضرب و شتم قرار گرفته بود.
۱۴. منا آقایی، ۱۴ ساله، اهل روستای «کانی کبود» و ساکن شهر روانسر استان کرمانشاه در تاریخ ۲ شهریور ۱۴۰۲ به طرز مشکوکی جان باخت. برخی از منابع مطلع شبکه حقوق بشر کردستان در شهر روانسر می‌گویند، مونا به دلیل این‌که قصد جدایی از همسرش را داشته، توسط برادرش به قتل رسیده است و افرادی دیگر دلیل مرگ او را خودکشی به علت فشارهای خانواده در عدم پذیرش درخواست طلاق می‌دانند.
منا آقایی که قربانی کودک همسری و ازدواج اجباری بود.
۱۵. مهیا نادری، ۱۴ ساله، اهل سرپل‌زهاب استان کرمانشاه در تاریخ ۱۷ شهریور ۱۴۰۲ توسط پسرعمه‌اش با اسلحه شکاری به قتل رسید. گفته می‌شود این قتل با اطلاع پدر مهیا و به دلیل «رابطه عاشقانه او با یک پسر و فرارش از خانه» صورت گرفته است.
۱۶. در تاریخ ۲۷ شهریور ۱۴۰۲ پیکر بی‌جان هایده حسن‌زاده، ۱۹ ساله در حالی که یک بلوک سیمانی به پایش بسته شده بود در سد شهر سردشت استان آذربایجان غربی پیدا شد. بعد از کالبدشکافی جسد و بررسی‌های بعدی معلوم شد که این دختر نوجوان چهار ماه پیش و توسط پدرش کشته شده است. پیشتر خانواده اعلام کرده بودند که هایده از خانه فرار کرده و به خارج از کشور رفته است. تحقیقات بعدی آشکار ساخت که پدر هایده او را به قتل رسانده است. او در بیان انگیزه این قتل٬ گفته بود که «دخترم به حرف‌های من توجهی نمی‌کرد و تا دیروقت بیرون از خانه می‌ماند.»
۱۷. فاطمه محمد پناهی، ۱۷ ساله، اهل روستای «مارغان» شهرستان سردشت استان آذربایجان غربی به دست دو برادر ناتنی و همسرش با شلیک گلوله به قتل رسید. فاطمه کە قربانی کودک همسری و ازدواج اجباری بود، یک سال پس از ازدواج با پسر عمویش قصد جدایی از او را داشت اما خانوادە با این اقدام وی مخالف بودند. به گفته یکی از نزدیکان این خانواده٬ عاملان قتل فاطمه سابقه خشونت علیه زنان را داشتند و پدر فاطمه نیز چهار همسر دارد.
۱۸. شهین ابراهیم‌زاده، ۲۱ ساله، اهل روستای «گولان» شهرستان سردشت استان آذربایجان غربی در تاریخ ۱۳ مهر ۱۴۰۲ به دست پدر و عمویش با روش خفگی به قتل رسید. گفته می‌شود شهین ابراهیم‌زاده چند سال پیش علیرغم مخالفت پدرش با شخص مورد نظر خود ازدواج کرد اما بعد از دو سال از همسرش جدا شد و به خانه مادری و پدری خود برگشت. پدر و عموی شهین به ظن این که او با خواستگار جدیدش رابطه دارد او را به قتل رساندند.
۱۹. تروسکه عبدالله‌زاده، ۲۱ ساله و اهل روستای «کاسه گران» و ساکن پیرانشهر استان آذربایجان غربی در تاریخ ۲۲ مهر ۱۴۰۲ توسط پدر٬ پدر همسر و همسرش کشته شد. انگیزه قتل این زن جوان که به اجبار خانواده در سن ۱۳ سالگی با پسرعمویش ازدواج کرده بود، «ارتباط تلفنی با یک مرد» عنوان شدە است. تروسکه عبدالله‌زاده از طریق ضرب و شتم، خفگی و ضربه شدید به گردن کشته شد. او مادر دو فرزند خردسال ۵ و ۸ ساله بود.
۲۰. سمیه مام‌خضری، اهل روستای «شیخلر» شهرستان بوکان استان آذربایجان غربی در تاریخ ۲۶ مهر ۱۴۰۲ به طرز مشکوکی جان خود را از دست داد. علت مرگ او در ابتدا خودکشی اعلام شد اما بعدها برخی عنوان کردند، همسر سابق او بعد از آن که متوجه شد، سمیه قصد ازدواج با فرد دیگری را دارد او را کشته و خودش هم اقدام به خودکشی کرده است.
۲۱. ویدا دهقان پیرانجوق، ۲۰ ساله، اهل روستای «پیرانجوق» منطقه صومای برادوست شهرستان ارومیه و ساکن شهر ارومیه در تاریخ ۶ آبان ۱۴۰۲ به ظن داشتن «رابطه جنسی خارج از ازدواج» توسط برادر ۱۵ ساله‌اش از طریق خفگی به قتل رسید. گفته می شود ویدا از حدود دو سال پیش در پی اختلاف با همسرش از او جدا و در خانه پدر و مادرش زندگی می‌کرد. او مادر یک کودک بود.
۲۲/۲۳. نگار محمودی، اهل شهر گیلان‌غرب استان کرمانشاه در تاریخ ۲۳ آبان با شلیک گلوله توسط همسر سابق خود کشته شد. نگار محمودی در مسیر محل کار به همراه پدرش مورد حمله همسر سابقش قرار گرفت. در این حمله٬ پدر نگار نیز به شدت مجروح شد. همسر سابق نگار سپس به منزل مادر نگار رفت و او را نیز با شلیک گلوله کشت. انگیزه این زن کشی‌ها٬ «اختلافات خانوادگی» ذکر شده است.
۲۴/۲۵/۲۶. در تاریخ ۲۸ آبان٬ مرد ۵۲ سالهای در روستای قزانچی شهرستان کرمانشاه سه زن خانواده را کشت. او با اسلحه همسر، خواهر همسر و عروس خانواده را به قتل رساند و پس از مدتی خود را به پاسگاه قزانچی تحویل داد. این مرد علت این قتل‌ها را «اختلاف خانوادگی» عنوان کرده است.
آرمیتا گراوند متولد ۱۳ فروردین ۱۳۸۵ در کرمانشاه بود. خانواده او اهل کوهدشت استان لرستان هستند و طی سالهای اخیر در تهران سکونت داشتند. این دختر ۱۷ ساله در تاریخ ۹ مهر ۱۴۰۲ در خط متروی شهدا تهران به دلیل نداشتن حجاب بر سر، مورد ضرب و شتم ماموران حکومتی (حجاب‌بان) قرار گرفت و به دلیل ضربه به سرش دچار بیهوشی شد.
خانواده آرمیتا گراوند از زمان انتقال فرزندشان به یک بیمارستان نظامی و انتشار اخبار متعدد مبنی بر ضرب و شتم آرمیتا توسط ماموران حکومتی در خط متروی شهدا تهران به دلیل حجاب، تحت کنترل و فشار نهادهای امنیتی بودند و حتی مجبور به انجام مصاحبه‌های تلویزیونی برای رد خبر ضرب و شتم دخترشان توسط ماموران حکومتی شدند.
جمهوری اسلامی پس از اعلام «زمان‌بندی شده» خبر جان‌باختن (کشته شدن) آرمیتا گراوند، پیکر او را ابتدا به گروگان گرفت و مانع از انتقال آن برای دفن در کرمانشاه، زادگاه آرمیتا یا کوهدشت، محل زندگی اقوام پدر و مادرش شد. مراسم خاکسپاری در تهران نیز زیر کنترل شدید نیروهای امنیتی برگزار و ده‌ها نفر از جمله بستگان آرمیتا، خانواده‌های دادخواه، فعالان مدنی و سیاسی بازداشت شدند.
در ادامه این گزارش نگاهی خواهیم داشت به موارد بازداشت، صدور احکام حبس، محرومیت از کار برای فعالان زن کُرد و وضعیت زنان زندانی سیاسی کُرد در فاصله ۴ آذر ۱۴۰۱ (۲۵ نوامبر ۲۰۲۲) تا ۴ آذر ۲۰۲۳ (۲۵ نوامبر ۲۰۲۳).
طی یک سال اخیر، دست کم ۳۹ زن کُرد با اتهامات مختلف توسط نیروهای امنیتی در شهرهای مختلف کردستان بازداشت شدند. احکام مختلفی برای ۱۶ نفر از زنان کُرد صادر، ۳ زن کُرد جهت اجرای احکام به زندان منتقل شده و دست‌کم ۴ زن کُرد به دلیل فعالیت‌های سیاسی یا صنفی از کار اخراج شدند.
ـ سهیلا مطاعی در آذر ماه ۱۴۰۱ از سوی شعبه دوم دادگاه کیفری شهرستان دهگلان استان کردستان به به اتهام‌های «اخلال در نظم عمومی» بە ١٨ ماه حبس تعزیری، «فعالیت تبلیغی علیه نظام» به ١٥ ماه حبس تعزیری، «تشویش اذهان عمومی از طریق نشر اکاذیب» به ١٣ ماه حبس تعزیری، «تمرد علیه مامورین» به ٥ ماه حبس تعزیری و «تبلیغ به نفع گروهک‌ها و سازمان‌های معاند نظام» به ٩ ماه حبس تعزیری محکوم شد.
ـ زیبا امیدی‌فر، خبرنگار خبرگزاری کردپریس اهل شهر قروه استان کردستان در تاریخ ۱۷ آذرماه ۱۴۰۱ توسط نیروهای امنیتی در این شهر بازداشت و به بازداشتگاه سازمان اطلاعات سپاه پاسداران در سنندج منتقل شد. او در مدت بازداشت در سلول انفرادی نگهداری شد و مورد شکنجه روحی و آزار و اذیت نیروهای امنیتی قرار گرفت و با سطح هوشیاری پایین در تاریخ ۲۴ آذر به بیمارستان کوثر سنندج منتقل شد.
ـ شلیر زمانی در تاریخ ۲۳ آذر ۱۴۰۱ در جریان اعتراضات مردمی شهر سنندج بازداشت و پس از ۳ روز بازداشت آزاد شد. بازجوهای امنیتی فیلم اعترافات اجباری شلیر علیه خود را در صفحه شخصی اینستاگرام او منتشر کردند.
ـ سونیا شریفی، ۱۷ ساله که پیشتر در تاریخ ۲۸ آبان ۱۴۰۱ در جریان اعتراضات مردمی شهر آبدانان استان ایلام توسط نیروهای امنیتی بازداشت شده بود در تاریخ ۲۴ آذر ۱۴۰۱ با قرار وثیقه ۴۰۰ میلیون تومانی به صورت موقت از زندان کانون اصلاح و تربیت ایلام آزاد شد.
ـ مژگان کاوسی، زندانی سیاسی اهل کلاردشت استان مازندران در آذر ماه ۱۴۰۱ از سوی شعبه اول دادگاه انقلاب اسلامی ساری به اتهام‌های «اجتماع و تبانی علیه امنیت کشور» بە ٣٩ ماه حبس تعزیری، به اتهام «توهین به رهبری» به ۱٥ ماه و یک روز حبس تعزیری و به اتهام «فعالیت تبلیغی علیه نظام» به ۸ ماه حبس تعزیری محکوم شد.
ـ شیلان رشیدزاده، عضو انجمن «هیوای زانست» سقز در تاریخ ۱۳ دی ۱۴۰۱ توسط نیروهای امنیتی بازداشت شد. این فعال مدنی در تاریخ ۴ بهمن با قرار وثیقه به صورت موقت از کانون اصلاح و تربیت سنندج آزاد شد.
ـ مهسا فرهادی، اهل سنندج و ساکن تهران در دی ماه ۱۴۰۱ توسط شعبه دوم دادگاه انقلاب اسلامی شهریار به اتهام «اجتماع و تبانی به قصد برهم زدن امنیت ملی» به ۲ سال حبس محکوم شد. او در یک مرکز خدمات زیبایی در مجتمع ارم شهرک اندیشه مشغول به کار بوده و در تاریخ ۲۴ آبان به دلیل نداشتن روسری با توسل به خشونت توسط نیروهای امنیتی بازداشت شده بود.
ـ شادی امیری، فعال مدنی در تاریخ ۲۴ دی ۱۴۰۱ پس از احضار به دادگاه دهگلان استان کردستان توسط نیروهای امنیتی بازداشت شد. او پس از تفهیم اتهام با تودیع قرار وثیقه ٤٠٠ میلیون تومانی به صورت موقت آزاد شد.
ـ سوما پورمحمدی، مدرس زبان کُردی و عضو هیأت مدیره انجمن فرهنگی-اجتماعی «نوژین» در تاریخ ۲۸ دی ۱۴۰۱ توسط نیروهای امنیتی بازداشت و در تاریخ ۲۴ بهمن با قرار وثیقه یک میلیارد تومانی به صورت موقت آزاد شد.
ـ فائزه مدرس گرجی، شهروند اهل سنندج در تاریخ ۲۸ دی ۱۴۰۱ پس از مراجعه به مرکز پلیس این شهر برای تحویل پلاک خودروی شخصی‌اش که در مراسم سالگرد قربانیان هواپیمای اوکراینی در بهشت محمدی سنندج توسط ماموران نیروی انتظامی توقیف شده بود، بازداشت و پس از چند ساعت آزاد شد.
ـ حسنا (کژال) وطن‌پور، مشاور حقوقی و فعال حقوق زنان در بهمن ماه ۱۴۰۱ از سوی شعبه سوم دادگاه انقلاب اسلامی ایلام به اتهامات «تبلیغ علیه نظام»، «اجتماع و تبانی علیه امنیت داخلی و خارجی» و «اخلال در نظم عمومی» به یک سال حبس تعزیری، ۶ ماه حبس تعلیقی، ابطال گذرنامه و ۱۱۰۰ ساعت مشاوره حقوقی رایگان محکوم و به فاصله کمی از تایید حکم برای اجرای آن به زندان ایلام منتقل شد.
حسنا (کژال) وطن‌پور در تاریخ ۳۰ شهریور ۱۴۰۱ در جریان اعتراضات مردمی شهر ایلام با ضرب و شتم توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به بازداشتگاه سازمان اطلاعات سپاه پاسداران منتقل شده بود. او در تاریخ ۲۴ آبان با قرار وثیقه و کفالت به صورت موقت آزاد شده بود.
ـ گلاویژ احمدی، فعال مدنی، عکاس و مدیر آتلیه «ئەژین» در تاریخ ۵ بهمن ۱۴۰۱ در شعبه دوم بازپرسی دادسرای عمومی و انقلاب سنندج تفهیم اتهام شد. او به «اقدام علیه امنیت ملی»، «نشر اکاذیب» و «ارتباط با رسانه‌های معاند» متهم شد. در تاریخ اول بهمن، نیروهای سازمان اطلاعات سپاه پاسداران با یورش به آتلیه «ئەژین» در سنندج، ضمن تفتیش و وارد آوردن خسارت به وسایل و تجهیزات آتلیه، به شکلی توهین آمیز با گلاویژ احمدی، مدیر آتلیه و کارکنان آن برخورد کرده بودند.
ـ نگار داودی، دانشجوی اهل ایلام در بهمن ماه ۱۴۰۱ توسط شعبه اول دادگاه انقلاب اسلامی و شعبه ۱۰۳ دادگاه کیفری ۲ ایلام به اتهامات «اجتماع و تبانی برای ارتکاب جرم بر ضد امنیت داخلی/خارجی» به ۲ سال حبس تعزیری، «توهین به رهبری» به یک سال فعالیت رایگان برای اداره بهزیستی، «اخلال در نظم و آسایش عمومی» به ۳ ماه حبس تعزیری، ۷۴ ضربه شلاق و ۲ سال منع خروج از کشور و شرکت در کلاس‌های آموزش و تفسیر قرآن به مدت ۲۰۰ ساعت با اخذ گواهی و تاییدیه از سازمان تبلیغات اسلامی استان ایلام محکوم شد. شعبه ۱۰۳ دادگاه کیفری ۲ ایلام به دلیل عدم وجود سابقه کیفری، حکم ۳ ماه حبس تعزیری و ۷۴ ضربه شلاق این شهروند را به ۲۴۰ میلیون ریال جزای نقدی در حق صندوق دولت تبدیل کرد.
نگار داودی در تاریخ ۲۴ آبان در منزل خانوادگی خود توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به بازداشتگاه اداره اطلاعات ایلام منتقل شده بود. او در تاریخ ۲۷ آذر با قرار قرار وثیقه ٥٠٠ میلیون تومانی و کفالت به صورت موقت آزاد شده بود.
ـ کژال خالدیان، اهل سنندج در تاریخ ۸ بهمن ۱۴۰۱ پس از احضار به اداره اماکن این شهر بازداشت شد.
ـ سروه پورمحمدی، عضو انجمن فرهنگی-اجتماعی «نوژین» در تاریخ ۹ بهمن ۱۴۰۱ از سوی نیروهای امنیتی بازداشت و در تاریخ ۲۴ بهمن با قرار وثیقه یک میلیارد تومانی به صورت موقت آزاد شد.
شعبه اول دادگاه انقلاب اسلامی سنندج در تاریخ ۴ مهر او را به اتهام «تشکیل گروه و دسته‌جات غیرقانونی» به ١٠ سال حبس تعزیری محکوم کرد.
ـ فرزانه صیدی، دانشجوی اهل ایلام در بهمن ماه ۱۴۰۱ توسط دادگاه تجدیدنظر این استان به ۲ سال و ۲ ماه حبس تعلیقی، پرداخت ٢٥ میلیون تومان جزای نقدی، ۲ سال منع خروج از کشور و ابطال گذرنامه تبدیل شد. او پیشتر از سوی دادگاه انقلاب اسلامی و دادگاه کیفری ۲ ایلام به اتهامات «اجتماع و تبانی به قصد ارتکاب جرم علیه امنیت داخلی/خارجی»، «تبلیغ علیه نظام» و «اخلال در نظم عمومی» مجموعاً به ۴ سال و ۳ ماه حبس تعزیری، ۲ سال ممنوعیت خروج از کشور و ابطال گذرنامه محکوم شده بود.
فرزانه صیدی در تاریخ ۲۳ مهر ۱۴۰۱در جریان اعتراضات مردمی شهر ایلام توسط نیروهای امنیتی بازداشت و پس از یک ماه با قرار وثیقه ۳ میلیارد تومانی به صورت موقت از زندان ایلام آزاد شده بود.
ـ شیلان کردستانی، مترجم و عضو گروه زنان «ژیڤانۆ» در فروردین ماه ۱۴۰۲ از سوی شعبه اول دادگاه انقلاب اسلامی سنندج به اتهامات «عضویت در گروه زنان ژیڤانۆ» به ۲ سال و ٩ ماه حبس و «تبلیغ علیه نظام» به ۷ ماه حبس محکوم کرد. براساس قانون تجمیع احکام، حکم اشد یعنی ۲ سال و ٩ ماه حبس برای این فعال کُرد قابل اجراست. اجرای این حکم به مدت ۳ سال به حالت تعلیق درآمده است.
شیلان کردستانی در تاریخ ۱ آبان ١٤٠١ توسط نیروهای امنیتی شهر سنندج بازداشت و پس از اتمام دوران بازجویی با قرار وثیقه به صورت موقت آزاد شده بود.
ـ فریبا زندکریمی٬ معلم و فعال زنان اهل سنندج در تاریخ ۱۶ فروردین ۱۴۰۲ پس از احضار تلفنی به ستاد خبری اداره اطلاعات این شهر بازداشت و پس از سه هفته در تاریخ ۵ اردیبهشت با قرار وثیقه ۵۰۰ میلیون تومانی به صورت موقت از کانون اصلاح و تربیت سنندج آزاد شد.
ـ ژینا مدرس گرجی، روزنامه‌نگار و فعال حقوق زنان اهل سنندج در تاریخ ۲۱ فروردین ۱۴۰۲ برای بار دوم از آغاز خیزش ژن ژیان ئازادی بازداشت و در تاریخ ۱۲ تیر ۱۴۰۲ پس از ۸۴ روز با قرار وثیقه ۵ میلیارد تومانی به صورت موقت از کانون اصلاح و تربیت سنندج آزاد شد.
او در مدت بازداشت چندین بار به دادسرای عمومی و انقلاب سنندج انتقال و به «همکاری با دولت متخاصم»، «نشر اکاذیب»، «تبلیغ علیه نظام» و «اقدام علیه امنیتی ملی» از طریق تشکیل و عضویت در گروه غیرقانونی متهم شد.
ـ فاطمه مقصودی٬ مادر ادریس فقیهی از اعضای حزب حیات آزاد کردستان (پژاک) که از حدود دو سال پیش از سوی نیروهای سازمان اطلاعات سپاه پاسداران بازداشت و مورد ناپدیدسازی قهری قرار گرفته است، در تاریخ ۱۹ اردیبهشت ۱۴۰۲ پس از تحصن سه روزه خود مقابل ساختمان سازمان اطلاعات سپاه ارومیه توسط نیروهای امنیتی بازداشت و پس از سه روز شد.
ـ ثریا قیطران در تاریخ ۵ تیر ۱۴۰۲ توسط ماموران امنیتی در پیرانشهر بازداشت شد. پیشتر هم دو برادر او توسط نیروهای امنیتی بازداشت شده بودند. ثریا و دو برادرش در تاریخ ۲۵ تیر با قرار وثیقه به صورت موقت آزاد شدند.
ـ شهلا چوپانی در تاریخ ۵ تیر ۱۴۰۲ توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به بازداشتگاه اداره اطلاعات در سنندج منتقل شد. او پس از آزادی موقت در شهریور ماه ۱۴۰۲ از سوی شعبه ١٠۵ دادگاه کیفری این شهر به اتهام «همکاری با حزب دمکرات کردستان ایران» به سه ماه حبس تعزیری محکوم شد.
ـ بیان فرج‌اللهی در تاریخ ۲۶ تیر ۱۴۰۲ توسط نیروهای امنیتی در سنندج بازداشت و در تاریخ ۴ شهریور با قرار وثیقه ۲ میلیارد تومانی به صورت موقت آزاد شد.
ـ واران محمدنژاد، عضو انجمن فرهنگی-اجتماعی «نوژین» سنندج که در جریان خیزش ژن ژیان ئازادی بازداشت شده بود، در مرداد ۱۴۰۲ توسط شعبه اول دادگاه انقلاب اسلامی سنندج به یک سال حبس تعلیقی محکوم شد.
ـ سحر احمدی به همراه همسر و فرزند خردسالش در تاریخ ۱۰ مرداد ۱۴۰۲ در خودروی شخصی‌شان در اطراف شهر سنندج توسط نیروهای امنیتی هدف تیراندازی قرار گرفتند و سپس بازداشت شدند. او که در زمان بازداشت از سوی ماموران امنیتی به شدت مورد شکنجه قرار گرفته بود در تاریخ ۲۰ مرداد با با قرار وثیقه به صورت موقت آزاد شد.
وریشه مرادی با کد سازمانی «جوانا سنه» از اعضای جامعه زنان آزاد شرق کردستان (کژار) در تاریخ ۱۰ مرداد ۱۴۰۲ توسط نیروهای امنیتی همراه با خشونت و ضرب و شتم در سنندج بازداشت شد. خانواده این فعال سیاسی از زمان بازداشت او بارها به نهادهای امنیتی و دادگاه سنندج مراجعه کرده‌اند اما تاکنون هیچ پاسخی در خصوص سرنوشت فرزندشان به آنها داده نشده است.
ـ پخشان عزیزی، فعال سیاسی در تاریخ ۱۳ مرداد ۱۴۰۲ توسط نیروهای امنیتی در تهران بازداشت شد. با گذشت بیش از چهار ماه وی همچنان هیچ اطلاعی از وضعیت او در دست نیست.
پخشان عزیزی، اهل مهاباد، فارغ‌التحصیل مددکاری اجتماعی از دانشگاه تهران و از زندانیان سیاسی سابق است. او پیشتر در تاریخ ۲۵ آبان ۱۳۸۸ در گردهمایی اعتراضی دانشجويان کرد دانشگاه تهران عليه اعدام‌های سیاسی در کردستان، توسط ماموران امنیتی بازداشت و پس از ۴ ماه با قرار وثیقه آزاد و پس از مدتی از ایران خارج شد.
ـ فرشته منصوری٬ اهل شهر سرابله استان ایلام در تاریخ ۱۴ مرداد ۱۴۰۲ از سوی شعبه ١٠١ دادگاه کیفری ۲ شهرستان چرداول ایلام به اتهام «نشر اکاذیب به قصد تشویش اذهان عمومی» به شش ماه و یک روز حبس تعلیقی به مدت ۳ سال محکوم شد.
فرشته منصوری در تاریخ اول آبان ١٤٠١ در جریان اعتراضات مردمی شهر ایلام توسط نیروهای امنیتی بازداشت و پس از دو هفته با قرار وثیقه ۵۵۰ میلیون تومانی به صورت موقت آزاد شده بود. او در سال ۱۳۸۸ نیز در شهر تبریز توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به مدت یک ترم از تحصیل تعلیق شده بود.
ـ بهار احمدی در تاریخ ۲۱ مرداد ۱۴۰۲ توسط نیروهای امنیتی در سنندج بازداشت شد.
ـ زیلان ملایی و زریان ملایی، دو خواهر دانشجوی دانشکده فنی دخترانه سنندج در تاریخ ۲۲ مرداد ۱۴۰۲ توسط نیروهای امنیتی بازداشت و پس از ۵ روز در تاریخ ۲۶ مرداد با قرار وثیقه به صورت موقت آزاد شدند.
ـ فرمیسک بابایی در تاریخ ۲۶ مرداد ۱۴۰۲ در جریان اعتراضات مردمی شهر پاوه توسط نیروهای امنیتی در پاوه بازداشت شد.
ـ زیبا قلیچ‌خانی از بازداشت‌شدگان خیزش ژن ژیان ئازادی در شهر بیجار در تاریخ ۲۶ مرداد ۱۴۰۲ پس از تفهیم اتهام در دادگاه این شهر مجددا بازداشت و به کانون اصلاح و تربیت سنندج منتقل شد. اتهام او «تبلیغ علیه نظام در فضای مجازی به دلیل نوشتن کامنت انتقادی» و «شکایت یک مأمور امنیتی به دلیل تف انداختن خانم قلیچ‌خانی هنگام عبور از خیابان» بود.
زیبا قلیچ‌خانی در تاریخ ۲۷ شهریور ١٤٠١ به دلیل شرکت در اعتراضات مردمی شهر بیجار بازداشت و پس از دو هفته با قرار وثیقه ۲ میلیارد تومانی به صورت موقت آزاد شد.
ـ خدیجه مهدی‌پور، اهل شهرستان ایوان‌غرب استان ایلام که در اردیبهشت ماه ۱۴۰۱ از سوی شعبه ١٠٣ دادگاه کیفری دو ایلام به اتهام «نشر اکاذیب در بستری فضای مجازی به قصد تشویش اذهان عمومی» به ۳ ماه و یک روز حبس تعزیری محکوم شده بود، در تاریخ ۲۸ مرداد ۱۴۰۲ جهت اجرای حکم حبس راهی زندان ایلام شد.
خدیجه مهدی‌پور در تاریخ ۳۰ مهر، خدیجه مهدی‌پور پس از سپری کردن دو سوم از دوران محکومیت خود از زندان ایلام آزاد شد.
ـ شرمین حبیبی، همسر فریدون محمودی از جانباختگان خیزش ژن ژیان ئازادی در تاریخ ۳۱ مرداد ۱۴۰۲ توسط نیروهای امنیتی در شهر سقز بازداشت شد.
ـ مهوش توسلی در شهریور ۱۴۰۲ از سوی دادگاه انقلاب اسلامی پیرانشهر به ۲ سال مراقبت تحت پابند الکترونیکی محکوم شد. جوتیار اشرف‌زاده، همسر وی نیز به ۳ سال حبس تعزیری محکوم شد. اتهامات آنها «اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی کشور» و «تبلیغ علیه نظام» اعلام شد.
آنها در تاریخ ۲۸ مهر ١٤٠١ به دلیل شرکت در اعتراضات مردمی پیرانشهر از سوی نیروهای امنیتی بازداشت و پس از بازجویی با قرار وثیقه به صورت موقت آزاد شده بودند.
نازیلا معروفیان٬ روزنامه‌نگار اهل سقز و ساکن تهران در تاریخ ۸ شهریور ۱۴۰۲ برای چهارمین بار از آغاز خیزش ژن ژیان ئازادی بازداشت شد. او در یک تماس تلفنی از زندان اوین گفته بود که در زمان بازداشت مورد تعرض جنسی و خشونت فیزیکی از طرف ماموران امنیتی قرار گرفته است.
ـ هیرو قدیمی، فعال مدنی در تاریخ ۲۱ شهریور ۱۴۰۲ توسط نیروهای امنیتی در سقز بازداشت و پس از ۳۵ روز با قرار وثیقه به صورت موقت از کانون اصلاح و تربیت سنندج آزاد شد.
ـ سمیرا احمدی در تاریخ ۲۲ شهریور ۱۴۰۲در یکی از خیابان‌های شهر سقز از سوی نیروهای امنیتی اداره اطلاعات بازداشت شد. او در تاریخ ۲۵ مهر با قرار وثیقه به صورت موقت از کانون اصلاح و تربیت سقز آزاد شد.
ـ ریزان ساعدی، ۱۷ ساله، خاله سارینا ساعدی از جانباختگان خیزش ژن ژیان ئازادی به همراه معید ساعدی ١٥ سالە، برادر سارینا، در تاریخ ۲۳ شهریور ۱۴۰۲ در بهشت محمدی سنندج توسط نیروهای امنیتی بازداشت شدند.
ـ فخریه امیدی و بتول امیدی، در تاریخ ۲۰ شهریور ۱۴۰۲ پس از بازداشت در شهر ایلام به زندان این شهر منتقل شدند. این دو خواهر به دلیل پخش تراکت در سطح شهر به «تبلیغ علیه نظام» متهم شدند.
ـ گلاویژ طهماسبی، فعال زیست محیطی و کوهنورد اهل سنندج در تاریخ ۲۵ شهریور ۱۴۰۲ پس از احضار به اداره اطلاعات این شهر بازداشت شد. او پیشتر نیز در جریان خیزش ژن ژیان ئازادی به مدت ۱۵ روز بازداشت شده بود.
ـ پریسا محمدی، کوهنورد اهل کرمانشاه در تاریخ ۲۵ شهریور ۱۴۰۲ در یکی از خیابان‌های این شهر همراه با ضرب و شتم توسط نیروهای امنیتی بازداشت شد.
ـ هدی صادقی در تاریخ ۳۰ شهریور ۱۴۰۲ در جریان برگزاری مراسم اولین سالگرد محسن قیصری از جانباختگان خیزش ژن ژیان ئازادی در ایلام بر سر مزار او، با توسل به خشونت و ضرب و شتم از سوی نیروهای امنیتی بازداشت و به بازداشتگاه اطلاعات ایلام منتقل شد.
ـ سکینه پروانه٬ زندانی سیاسی کُرد در مهر ماه ۱۴۰۲ از سوی شعبه اول دادگاه انقلاب اسلامی مشهد به اتهام‌های «تبلیغ علیه نظام»، «اجتماع و تبانی» و «توهین به رهبر جمهوری اسلامی ایران» مجموعا به ۷ سال و ۶ ماه حبس تعزیری محکوم شد. این حکم در تاریخ ۹ آبان از سوی شعبه ۳۵ دادگاه تجدیدنظر استان خراسان رضوی تایید شد.
سازمان اطلاعات سپاه پاسداران و دادگاه انتشار یک ویدیو در شبکه‌های مجازی و رسانه‌ها از حضور سکینه پروانه بر مزار علی مظفری از جانباختگان خیزش ژن ژیان ئازادی در قوچان را مصداق این اتهامات عنوان کرده‌اند.
این زندانی سیاسی سابق در تاریخ ۱۵ فروردین در ترمینال مشهد توسط ماموران سازمان اطلاعات سپاه پاسداران بازداشت و به بازداشتگاه این نهاد نظامی-امنیتی منتقل شد. وی در تاریخ ۲۵ فروردین از بازداشتگاه سازمان اطلاعات سپاه به زندان مرکزی مشهد منتقل شد. سکینه پروانه در تاریخ ۲۶ بهمن ۱۴۰۱ در چهارمین سال محکومیت خود پس از اعلام عفو از زندان مرکزی مشهد آزاد شد. وی پس از آزادی از زندان بار دیگر در تاریخ ۱۶ اسفند توسط نیروهای امنیتی در تهران بازداشت و پس از ۴ روز آزاد شده بود.
ـ نرگس سلیمانی در مهر ماه ۱۴۰۲ توسط نیروهای امنیتی در شهر قروه بازداشت شد. او پیشتر در جریان خیزش ژن ژیان ئازادی نیز به همراه دخترش برای مدتی توسط نیروهای حکومتی بازداشت شده بود.
ـ فرشته فدایی‌فر در مهر ماه ۱۴۰۲ توسط نیروهای امنیتی در شهر قروه بازداشت شد.
ـ سولماز حسن‌زاده٬ خواهر محمد حسن‌زاده از جانباختگان خیزش ژن ژیان ئازادی در تاریخ ۶ مهر ۱۴۰۲ به همراه سه شهروند دیگر به نام‌های شیدا رضایی، شیرین خیاط و سیمین خیاط در ورودی شهر سقز توسط نیروهای امنیتی بازداشت شدند.
او پیشتر نیز در تاریخ ۱۴ شهریور به همراه پدرش احمد حسن‌زاده پس از احضار به ستاد خبری اداره اطلاعات بوکان بازداشت شده بودند.
ـ اسرین محمدی، خواهر شهریار محمدی از جانباختگان خیزش ژن ژیان ئازادی در تاریخ ۲۴ آبان ۱۴۰۲ در آستانه سالگرد برادرش توسط نیروهای امنیتی در شهر بوکان بازداشت شد.
ـ هاجر سعیدی، فعال جنبش زنان و کارگری شهر سنندج در تاریخ ۲۷ آبان ۱۴۰۲ جهت گذراندن یک سال حکم حبس تعزیری راهی بند زنان زندان مرکزی سنندج شد. او به «اجماع و تبانی از طریق تشکیل هسته کمونیستی برای ترغیب خانواده جانباختگان انقلاب ژینا برای افعال کمونیستی» و «اقدام علیه امنیت ملی» متهم شده بود.
هاجر سعیدی پیشتر در تاریخ ۲۷ اردیبهشت ۱۴۰۲ زمانی که به همراه جمعی از فعالان کارگری برای گرامیداشت یاد هومن عبداللهی، از جانباختگان خیزش ژن ژیان ئازادی به منزل خانوادگی او رفته بودند، توسط نیروهای امنیتی با توسل به خشونت بازداشت شدند. او در تاریخ ۲۸ خرداد با قرار وثیقه ٥٠٠ میلیون تومانی به صورت موقت از کانون اصلاح و تربیت این شهر آزاد شده بود.
ـ زینب جلالیان٬ قدیمی‌ترین و تنها زندانی سیاسی زن با حکم حبس ابد در ایران که هم‌اکنون در زندان یزد نگهداری می‌شود در شانزدهمین سال حبس خود، همچنان از حق دسترسی به خدمات درمانی و ملاقات حضوری با خانواده محروم است.
زینب جلالیان متولد ۱۶ خرداد ۱۳۶۱ روستای «دیم قشلاق» ماکو پس از بازداشت در کرمانشاه در تاریخ ۷ اسفند ۱۳۸۶ و ماه‌ها نگهداری در سلول انفرادی اداره اطلاعات این شهر و تحمل شکنجه‌های شدید جسمی و روحی، توسط دادگاه انقلاب اسلامی به اتهام «محاربه» از طریق عضویت در حزب حیات آزاد کردستان (پژاک) به اعدام محکوم شد. این حکم بعدها در دیوانی عالی کشور عینا تایید شد اما در سال ۱۳۹۰ با یک درجه تخفیف به حبس ابد تبدیل شد.
ـ سهیلا محمدی، زندانی سیاسی کُرد محبوس در بند زنان زندان مرکزی ارومیه در حالی که سومین سال از دوران محکومیت ۵ ساله خود را سپری می کند کماکان از حق مرخصی برای دیدار خانواده خصوصا فرزند خردسالش محروم است. خانواده این زندانی سیاسی پیشتر وثیقه سنگین درخواستی را برای دریافت مرخصی او تامین کرده اند اما مسئولان زندان از موافقت با درخواست این زندانی سیاسی خودداری کرده اند. به دلیل عدم موافقت با درخواست مرخصی او٬ سهیلا محمدی تاکنون چندین بار اقدام به اعتصاب غذا کرده است. همچنین در اسفند سال ١٤٠١، به علت فشار نهادهای امنیتی و عدم موافقت با درخواست مرخصی تلاش کرده بود با اصابت چند ضربه چاقو به خود به زندگی اش خاتمه دهد. این زندانی سیاسی اهل سلماس واقع در استان آذربایجانغربی سال ۱۳۹۹ در این شهر توسط نیروهای اطلاعات سپاه پاسداران بازداشت و پس از چند ماه بازجویی به بند زنان زندان مرکزی ارومیه منتقل شد. او بعدها توسط شعبه اول دادگاه انقلاب ارومیه به اتهام «عضویت در حزب حیات آزاد کُردستان (پژاک)» به ۵ سال زندان تعزیری محکوم شد.
ـ سعدا خدیرزاده که در تاریخ ۲۲ مهر ۱۴۰۰ بازداشت شده بود، امسال سومین سال حبس خود را در بند زنان زندان ارومیه سپری کرد. او پس از حدود ۱۱ ماه بازداشت از سوی شعبه ۳ دادگاه کیفری یک مستقر در مهاباد به اتهام «معاونت در قتل» یکی از اعضای سپاه پاسداران و «فراری دادن یک متهم» به ۱۲ سال و ۶ ماه حبس تعزیری محکوم شد. سازمان عفو بین‌الملل پیشتر با انتشار بیانیه‌ای اعلام کرده بود که سعدا خدیرزاده از زمان بازداشت هرگز اجازه دسترسی به وکیل را نداشته است. بازداشت وی مغایر معیارهای دادرسی منصفانه است و از نظر قوانین بین‌المللی خودسرانه محسوب می‌شود زیرا وی بدون اطلاع از دلایل بازداشت برای مدت طولانی تحت بازداشت موقت قرار گرفته و از دسترسی به وکیل محروم شده است.
ـ پریسا وریانی، مدیر هنرستان هنرهای زیبایی سنندج به دلیل حمایت از دانش‌آموزان در مقابل نیروهای امنیتی در جریان خیزش ژن ژیان ئازادی از محل کارش اخراج شد.
ـ شیوا عاملی راد، عضو انجمن صنفی معلمان مریوان نیز پس از آنکه بدون حجاب اجباری در یک مراسم بین‌المللی حضور یافت، با حکم اداره آموزش و پرورش مریوان، از محل کار اخراج شد. اداره آموزش و پرورش شهرستان مریوان بدون اعمال روند اداری و امکان حق اعتراض، اقدام به اخراج قطعی این فعال صنفی کرده است. تاریخ اجرای حکم اخراج خانم عاملی راد همزمان با تاریخ اهدای جایزه ویژه صلح بنیا کره جنوبی به شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران است که خانم عاملی راد، به عنوان نماینده بین‌المللی این شورا در کره جنوبی بدون حجاب اجباری حضور یافت و این جایزه را تحویل گرفت.
ـ شیلان یوسفی، دبیر آموزش و پرورش در شهرستان سقز، توسط هیات تخلفات وزارت آموزش و پرورش به بازنشستگی اجباری محکوم شد. شرکت در تجمعات فرهنگیان، فعالیت در فضای مجازی و حمایت از خیزش ژیان ئازادی، از دلایل صدور این حکم عنوان شده است.
ـ بهار زنگی‌بند، فعال حقوق زنان و مدرس رشته تربیت بدنی دانشگاه آزاد سنندج در اواخر فروردین از تدریس در این دانشگاه محروم شد. علیرغم استعلام وزارت اطلاعات برای بازگشت به سر کار این شهروند اما حراست دانشگاه آزاد سنندج به دلیل شرکت او در اعتراضات مردمی به قتل حکومتی ژینا امینی و بازداشتش توسط نیروهای امنیتی دیگر اجازه تدریس را به او نداد.
این فعال حقوق زنان اهل سنندج در تاریخ ۲۸ شهریور ١٤٠١ پس از اعتراض به قتل حکومتی ژینا امینی در حیاط دانشگاه آزاد سنندج توسط نیروهای امنیتی بازداشت شده بود.
-ژیان آغاد یوسف، زندانی کُرد تبعه ترکیه در پاییز ۱۴۰۱ در ارومیه بازداشت و پس از حدود ۵ ماه بازجویی در بازداشتگاه اداره اطلاعات به زندان مرکزی این شهر منتقل شد. وی در چند ماه گذشته بارها برای بازجویی از زندان به بازداشتگاه اداره اطلاعات و سازمان اطلاعات سپاه ارومیه منتقل شده است. اتهام وی «اقدام علیه امنیت ملی» از طریق عضویت در حزب کارگران کردستان اعلام شده است.
