شاکر باغی، شهروند کُرد تبعه ترکیه و اهل شهر وان است. 

در تاریخ ۲۰ اسفند ۱۳۸۶ در جاده سنندج ـ مریوان توسط نیروهای وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی ایران با اعمال خشونت شدید بازداشت شد. نیروهای امنیتی وی را در حالی که به دلیل اصابت ضربات متعدد اسلحه به سرش بیهوش شده بود، به بازداشتگاه اداره اطلاعات سنندج منتقل کردند.
او حدود ۴ ماه بدون حق تماس و ملاقات با خانواده و وکیل در سلول‌های انفرادی بازداشتگاه‌های اداره اطلاعات و سازمان اطلاعات سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در شهرهای سنندج و کرمانشاه مورد شکنجه و بازجویی قرار گرفت.

شعبه اول دادگاه انقلاب اسلامی سنندج به ریاست قاضی حسن بابایی، او را به اتهام «محاربه»^۱ از طریق عضویت در حزب حیات آزاد کردستان (پژاک)^۲ به ۳۰ سال حبس توام با تبعید به زندان کاشمر در استان خراسان رضوی محکوم کرد.

این حکم همزمان از سوی وکیل او و دادستان سنندج مورد اعتراض قرار گرفت. در حالی که وکیل پرونده حکم ۳۰ سال حبس در تبعید را برای موکلش بسیار سنگین می‌دانست، دادستان سنندج خواستار افزایش حکم شده بود. نهایتا شعبه چهارم دادگاه تجدیدنظر استان کردستان این حکم را عینا تایید کرد.

شاکر باغی در مرداد ۱۳۸۸ از زندان مرکزی سنندج به زندان کاشمر منتقل شد و از آن زمان بدون رعایت اصل تفکیک جرایم در شرایط نامناسب این زندان نگهداری می‌شود.

او به دلیل شکنجه‌های دوران بازداشت و شرایط سخت حبس دچار بیماری اعصاب و روان شده است و به گفته پزشکان متخصص توانایی تحمل حبس را ندارد، اما به دلیل مخالفت وزارت اطلاعات حتی از حق دسترسی به خدمات تخصصی درمانی-پزشکی و استفاده از مرخصی محروم است.

۱۳ آذر ۱۳۹۲ ـ همراه با ۴۴ زندانی سیاسی کُرد دیگر در زندان‌های ایران به مناسبت چهلمین روز اعدام دو فعال سیاسی کُرد به نام‌های حبیب‌الله گلپری‌پور و اسماعیل مامدی دست به اعتصاب غذای اعتراضی زد.

ـ خانواده وی پس از آن‌که چند بار از شهر وان در کردستان ترکیه برای ملاقات با او به شهر کاشمر در استان خراسان رضوی سفر کرده‌، اما به دلیل مخالفت اداره اطلاعات سنندج و مسئولان زندان کاشمر موفق به دیدار با او نشده بودند، برای اولین بار در تاریخ ۲۳ آذر ۱۳۹۴ پس از دو روز کارشکنی دادستان و مسئولان زندان کاشمر، نهایتا با دستور قاضی اجرای احکام دادگاه انقلاب اسلامی سنندج موفق به انجام یک ملاقات یک ساعت و نیمه با او شدند. این در حالی است که طبق نامه دادگاه انقلاب اسلامی سنندج، با توجه به دوری مسافت و دشواری سفر دوباره خانواده به ایران، قرار بود زمان این ملاقات ۳ ساعت باشد.

در این ملاقات پدر ۹۰ ساله شاکر باغی که به دلیل کهولت سن به سختی خود را از شهر وان به کاشمر رسانده بود، پس از ۲۰ سال دوری از فرزندش، به دلیل فعالیت‌های سیاسی او در اقلیم کردستان عراق و پس از آن محبوس بودن در زندان‌های ایران، توانست وی را ملاقات کند.

۱۵ دی ۱۳۹۷ ـ همراه با ۱۶ زندانی سیاسی کُرد در زندان‌های ایران (زینب جلالیان، علی احمد سلیمان، یوسف کاکه‌ممی، حمید رحیمی، علی یگانه، تورج اسماعیلی، محمد خالدزاده، رحیم محمودی، ابراهیم عیسی‌پور، کامران درویشی، احمد تموئی، کامران جعفری، بشیر پیرماوانه، کمال حسن رمضان، حسن حسن‌زاده و مصطفی سبزی) به مدت یک روز دست به اعتصاب غذا زدند. این اعتصاب نمادین در همبستگی با لیلا گوون، عضو پارلمان ترکیه از حزب دموکراتیک خلق‌ها و ٩١ زندانی سیاسی در زندان‌های ترکیه صورت گرفت که در اعتراض به انزوای عبدالله اوجالان در زندان امرالی، دست به اعتصاب غذا زده بودند.

۱۲ فروردین ۱۳۹۸ ـ همراه با ۱۶ زندانی سیاسی کُرد در زندان‌های ایران (زینب جلالیان، یوسف کاکه‌می، علی احمد سلیمان، علی یگانه، بشیر پیرماوانه، مصطفی سبزی، تورج اسماعیلی، کمال حسن رمضان، ابراهیم عیسی‌پور، محمد (عصمت) سلحشور، احمد تموئی، حمید رحیمی، رحیم محمودی، پیمان میرزازاده، کامران درویشی و  آیدین اوزچلیک) در حمایت از اعتصاب غذای لیلا گوون، عضو پارلمان ترکیه از حزب دموکراتیک خلق‌ها و هزاران زندانی سیاسی در زندان‌های ترکیه، دست به اعتصاب غذای سه روزه زد.

ـ از زمان بازداشت تا کنون تنها یک بار در تاریخ ۴ بهمن ۱۴۰۰ پس از تحمل ۱۴ سال حبس با سپردن وثیقه ۲ میلیارد تومانی به مرخصی استعلاجی اعزام شد. او در مدت یک ماه مرخصی، حق خروج از ایران برای دیدار با خانواده‌اش در کردستان ترکیه و درمان پزشکی در زادگاه خود را نداشت.

۱. ماده ۲۷۹ قانون مجازات اسلامی: «محاربه، عبارت از کشیدن سلاح، به قصد جان، مال یا ناموس مردم یا ارعاب آنها است، به نحوی که موجب ناامنی در محیط گردد». بر اساس ماده ۲۸۲ قانون مجازات اسلامی، «چنانچه شخصی، مرتکب جرم محاربه شود، به انتخاب قاضی، به صلب، اعدام، قطع دست راست و پای چپ یا نفی بلد، محکوم خواهد شد.»

۲. حزب حیات آزاد کردستان (پژاک) در سال ۱۳٨۳ در کوهستان قندیل در نوار مرزی اقلیم کردستان عراق با کردستان ایران تاسیس شد. این حزب از افکار عبدالله اوجالان، رهبر دربند حزب کارگران کردستان (پ‌ک‌ک) پیروی می‌کند و پارادایم «جامعه دمکراتیک و اکولوژیک مبتنی بر آزادی زن» را مبنای فعالیت‌های خود اعلام کرده است.

آن‌گونه که در اساس‌نامه این حزب آمده، پژاک ایجاد سیستم کنفدرالیسم دمکراتیک و فرم سیاسی خودمدیریتی دموکراتیک برای سازماندهی مردم به منظور برساختن «ملت دمکراتیک» را از اهداف بنیادین خود می‌داند. پژاک همچنین در سال ۱۳۹۳ در تاسیس سیستم «جامعه آزاد و دمکراتیک شرق کردستان (کودار)» مشارکت کرد. مقر اصلی این حزب در نواحی کوهستانی بین اقلیم کردستان عراق و کردستان ایران است.