در تاریخ ۱۴ تیر ۱۴۰۱ توسط نیروهای وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی ایران بدون ارائه حکم قضایی در جاده پیرانشهر ـ مهاباد بازداشت و به بازداشتگاه این نهاد امنیتی در ارومیه منتقل شد.

او در تاریخ ۱۲ مرداد ۱۴۰۱ به زندان نقده منتقل و در تاریخ ۲۲ مرداد با قرار وثیقه ۳ میلیارد تومانی به صورت موقت آزاد شد. 

او یک هفته بعد مجددا پس از احضار به دادگاه انقلاب اسلامی پیرانشهر بازداشت و به بازداشتگاه اداره اطلاعات در ارومیه انتقال یافت. وی پس از حدود یک ماه با قرار وثیقه آزاد شد.

وی در زمان بازداشت از حق ملاقات با خانواده و دسترسی به وکیل محروم بود.

اردیبهشت ۱۴۰۳ از سوی شعبه ۱۰۲ دادگاه کیفری دو پیرانشهر به اتهام «تشکیل یا اداره جمعیت یا دسته به قصد برهم زدن امنیت کشور»‌^۱ از طریق حمل و  نگهداری اسلحه به ۱۰ سال حبس و  «عضویت در گروه‌های معارض» (حزب دمکرات کردستان ایران)^۲ به یک سال حبس تعزیری محکوم شد.

این حکم پس از درخواست تسلیم^۳ به رای به ۷ سال و ۶ ماه حبس تبدیل شد.

سلیمان سالک در تاریخ ۳ شهریور ۱۴۰۳ پس از احضار به اجرای احکام دادسرای عمومی و انقلاب مهاباد بازداشت و برای اجرای حبس روانه زندان این شهر شد.

۱. ماده ۴۹۸ قانون مجازات اسلامی: «هرکس با هر مرامی، دسته، جمعیت یا شبه جمعیتی بیش از دو نفر در داخل یا خارج از کشور تحت هر اسم یا عنوانی تشکیل دهد یا اداره نماید که هدف آن بر هم زدن امنیت کشور باشد و محارب شناخته نشود به حبس از دو تا ده سال محکوم می‌شود.» بر اساس ماده ۴۹۹ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات): «هر کس در یکی از دسته‌‌ها یا جمعیت‌‌ها یا شعب جمعیت‌های مذکور در ماده (۴۹۸) عضویت یابد به سه ماه تا پنج سال حبس محکوم می‌‌گردد ‌مگر این‌که ثابت شود از اهداف آن بی ‌اطلاع بوده است.»

۲. حزب دمکرات کردستان ایران در تاریخ ۲۵ مرداد ١٣٢۴ با هدف خودمختاری برای کردستان ایران تاسیس شد. آن‌گونه که در اساس‌نامه حزب آمده، این تشکل سیاسی بر مبنای «افکار ملی و ساختار تشکیلاتی [کومله ژ.ک] جمعیت تجدید حیات کرد و با خوانش واقع‌بینانه و امروزین»، به عنوان یک سازمان مدرن پا به عرصه سیاسی گذاشت. کومله ژ.ک موسس «جمهوری کردستان» (۲ بهمن ۱۳۲۴تا ۲۴ آذر ۱۳۲۵) در مهاباد بود. عمر این جمهوری بعد از ۱۱ ماه با حمله ارتش ایران به پایان رسید و رهبران آن، از جمله قاضی محمد رهبر حزب و رییس جمهور کردستان، اعدام شدند. 

حزب دمکرات کردستان ایران با گذراندن یک دوره‌ مبارزه‌ مسلحانه در اواخر دهه ۴۰ شمسی که با اختلافات درون حزبی همراه بود، سرانجام در آستانه‌ انقلاب ۱۳۵۷ به صورت یک حزب سیاسی مجددا اعلام موجودیت کرد. عبدالرحمن قاسملو و صادق شرفکندی، دو تن از رهبران این حزب  به فاصله سه سال در تیر ۱۳۶۸ و شهریور ۱۳۷۱ توسط جمهوری اسلامی ایران در اروپا ترور شدند.

این حزب در سال ۱۳۸۵ و در پی تشدید اختلافات داخلی، دچار انشعاب و به دو تشکیلات «حزب دمکرات کردستان ایران»‌ و «حزب دمکرات کردستان»‌ تقسیم شد. این دو حزب نهایتا در تاریخ ۳۱ مرداد ۱۴۰۱ در بیانیه‌ای ادغام مجدد حزب را پس از ١٥ سال جدایی اعلام کردند.

این حزب آرمان نهایی خود را «ایجاد جامعه دمکراتیک-سوسیالیستی»  و شعار استراتژیک خود را «تامین حقوق ملت کردستان در کردستان ایران در چارچوب یک سیستم دمکراتیک فدرال در ایران» اعلام کرده است.  مقر اصلی حزب دمکرات کردستان ایران در استان اربیل کردستان عراق است.

۳. تسلیم به رای : در مواردی که فرد حکم صادره از طرف دادگاه بدوی را قبول و از حق اعتراض به آن و تجدیدنظرخواهی صرف‌نظر کند، مشمول قانون «تسلیم به رای» و تخفیف در مجازات خواهد شد.