در تاریخ ۱۳ مهر ۱۴۰۰، «خدر (خضر) پیروتی‌نیا» از اعضای سپاه پاسداران با تیراندازی افراد ناشناس در یکی از خیابان‌های پیرانشهر کشته شد. گروه موسوم به «عقاب‌های زاگرس»۱ مسئولیت کشتن وی را به عهده گرفتند. خانواده این عضو سپاه، همسر سعدا خدیرزاده را که از کشور خارج شده بود، یکی از عاملین قتل وی معرفی کردند، به همین دلیل نهادهای امنیتی سعدا را به جای همسرش بازداشت کردند.
بازداشت
در تاریخ ۲۲ مهر ۱۴۰۰ در شهر پیرانشهر توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به یک بازداشتگاه امنیتی در ارومیه منتقل شد. وی پس از ۱۲ روز به زندان مرکزی ارومیه انتقال یافت.
دادرسی
پس از حدود ۱۱ ماه بازداشت، در تاریخ ۲ شهریور ۱۴۰۱ جلسه دادگاه وی به صورت آنلاین در شعبه سوم دادگاه کیفری یک مستقر در مهاباد به ریاست قاضی جواد بنائی و مستشاران دادگاە، امیر اوجاقلو و غلام کریم‌خانی به اتهام «معاونت در قتل» خدر پیروتی از اعضای سپاه پاسداران و «فراری دادن متهم تحت تعقیب» برگزار و این دادگاه وی را به ۱۲ و سال و ۶ ماه حبس تعزیری محکوم کرد. این حکم در تاریخ ١٥ شهریور ابلاغ شد.
او همچنین در پرونده دیگری توسط دادگاه انقلاب پیرانشهر به اتهام «اقدام علیه امنیت ملی» از طریق عضویت در حزب دمکرات کردستان ایران۲ به ۴ سال حبس محکوم شد.
در بهمن ۱۴۰۲، دیوان عالی کشور حکم ١٢ سال و شش ماه حبس وی به اتهام «معاونت در قتل» لغو کرد.
همچنین با فشار نهادهای امنیتی پرونده‌ای به اتهام «معاونت در خرید اسلحه» در دادگاه انقلاب میاندوآب علیه وی تشکیل شده است.
وضعیت فعلی
سعدا خدیرزاده به همراه فرزند خردسالش در بند زنان زندان مرکزی ارومیه به سر می‌برد. او از زمان بازداشت به دلیل مخالفت نهادهای امنیتی از حق آزادی مشروط و مرخصی محروم بوده است.
اطلاعات تکمیلی
اردیبهشت ١٤٠١ ـ در اعتراض به ادامه بلاتکلیفی خود، در بند زنان زندان ارومیه دست به اعتصاب غذا و دارو زد و پس از ١٢ روز با قول مساعد مسئولین زندان ارومیه مبنی بر آزادی موقت او با تودیع قرار وثیقه، به اعتصاب خود پایان داد.
تیر ۱۴۰۱ ـ سازمان عفو بین‌الملل با انتشار بیانیه‌ای اعلام کرد که وی از زمان بازداشت هرگز اجازه دسترسی به وکیل را نداشته است. بازداشت وی مغایر معیارهای دادرسی منصفانه است و از نظر قوانین بین‌المللی خودسرانه محسوب می‌شود زیرا وی بدون اطلاع از دلایل بازداشت برای مدت طولانی تحت بازداشت موقت قرار گرفته و از دسترسی به وکیل محروم شده است.
۳۰ خرداد ١٤٠١ ـ برای انجام عمل سزارین به یکی از مراکز درمانی ارومیه منتقل و پس از زایمان، روز بعد به زندان بازگردانده شد.
تیر ۱۴۰۱ ـ سازمان عفو بین‌الملل با انتشار بیانیه‌ای اعلام کرد که وی از زمان بازداشت هرگز اجازه دسترسی به وکیل را نداشته است. بازداشت وی مغایر معیارهای دادرسی منصفانه است و از نظر قوانین بین‌المللی خودسرانه محسوب می‌شود زیرا وی بدون اطلاع از دلایل بازداشت برای مدت طولانی تحت بازداشت موقت قرار گرفته و از دسترسی به وکیل محروم شده است.
۲۷ مرداد ۱۴۰۱ ـ به دنبال فشار نهادهای امنیتی و در اعتراض به ادامه بلاتکلیفی خود در زندان، از طریق حلق‌آویز کردن اقدام به خودکشی کرد.
پس از انتشار گسترده خبر اقدام به خودکشی این زندانی سیاسی، محمد فراهانی، سردبیر خبرگزاری میزان وابسته به قوه قضاییه، با تکذیب این خبر در صفحه ایکس خود نوشت: «سعدا خدیرزاده نه تنها خودکشی نکرده بلکه هفته گذشته رئیس کل دادگستری آذربایجان غربی در زندان با او گفت‌گو کرده، قرار بازداشت وی به وثیقه تبدیل شده و با معرفی وثیقه امکان آزادی او فراهم خواهد بود.» اما بر خلاف این ادعا، مسئولین دادگستری مهاباد با آزادی موقت وی با قرار وثیقه مخالفت کردند.
همچنین خبرگزاری میزان قوه قضاییه فیلمی از اعترافات اجباری این زندانی سیاسی در خصوص تکذیب خبر خودکشی را منتشر کرد.
توضیحات:
۱. «عقاب‌های زاگرس»، گروهی مسلح و مخفی در کردستان است که اصلی‌ترین فعالیتش مورد هدف قرار دادن نیروهای مسلح سپاه پاسداران انقلاب اسلامی است.
۲. حزب دمکرات کردستان ایران در تاریخ ۲۵ مرداد ١٣٢۴ با هدف خودمختاری برای کردستان ایران تاسیس شد. آن‌گونه که در اساس‌نامه حزب آمده، این تشکل سیاسی بر مبنای «افکار ملی و ساختار تشکیلاتی [کومله ژ.ک] جمعیت تجدید حیات کرد و با خوانش واقع‌بینانه و امروزین»، به عنوان یک سازمان مدرن پا به عرصه سیاسی گذاشت. کومله ژ.ک موسس «جمهوری کردستان» (۲ بهمن ۱۳۲۴تا ۲۴ آذر ۱۳۲۵) در مهاباد بود. عمر این جمهوری بعد از ۱۱ ماه با حمله ارتش ایران به پایان رسید و رهبران آن، از جمله قاضی محمد رهبر حزب و رییس جمهور کردستان، اعدام شدند.
حزب دمکرات کردستان ایران با گذراندن یک دوره مبارزه مسلحانه در اواخر دهه ۴۰ شمسی که با اختلافات درون حزبی همراه بود، سرانجام در آستانه انقلاب ۱۳۵۷ به صورت یک حزب سیاسی مجددا اعلام موجودیت کرد. عبدالرحمن قاسملو و صادق شرفکندی، دو تن از رهبران این حزب به فاصله سه سال در تیر ۱۳۶۸ و شهریور ۱۳۷۱ توسط جمهوری اسلامی ایران در اروپا ترور شدند.
این حزب در سال ۱۳۸۵ و در پی تشدید اختلافات داخلی، دچار انشعاب و به دو تشکیلات «حزب دمکرات کردستان ایران» و «حزب دمکرات کردستان» تقسیم شد. این دو حزب نهایتا در تاریخ ۳۱ مرداد ۱۴۰۱ در بیانیه‌ای ادغام مجدد حزب را پس از ١٥ سال جدایی اعلام کردند.
این حزب آرمان نهایی خود را «ایجاد جامعه دمکراتیک-سوسیالیستی» و شعار استراتژیک خود را «تامین حقوق ملت کردستان در کردستان ایران در چارچوب یک سیستم دمکراتیک فدرال در ایران» اعلام کرده است. مقر اصلی حزب دمکرات کردستان ایران در استان اربیل کردستان عراق است.
