مصطفی علی احمد، زندانی سیاسی کُرد اهل شهر کوبانی بعد از تحمل حکم ۱۱ سال و ۶ ماه حبس خویش در زندان مرکزی ارومیه از طریق فرودگاه بین المللی امام خمینی تهران به سوریه دیپورت شد.
یک منبع آگاه ضمن تایید این خبر به شبکه حقوق بشر کُردستان گفت: “روز یک شنبه ۷ آذرماه زندانی سیاسی کُرد، مصطفی علی احمد از بازداشتگاه اتباع خارجه در ارومیه به فرودگاه مهرآباد منتقل شده و از آنجا نیز به فرودگاه بین المللی امام خمینی تهران منتقل شده بود. این زندانی سیاسی بعد از چند ساعت نگهداری در بازداشتگاه فرودگاه بین المللی امام خمینی تهران از طریق پرواز هوایی مستقیم تهران به دمشق، به سوریه دیپورت شد است و هم‌اکنون وی در یکی از زندانهای شهر دمشق نگهداری می‌شود. روز چهارشنبه ۳ آذرماه مصطفی علی احمد، زندانی سیاسی کُرد اهل کوبانی بعد از تحمل تمامی حکم ۱۱ سال و نیم حبس خویش از زندان مرکزی ارومیه به بازداشتگاه اتباع خارجه در ارومیه منتقل شده بود و بامداد روز یک شنبه این زندانی سیاسی با هواپیما از ارومیه به فرورگاه مهرآباد منتقل شده بود. مسئولین بازداشتگاه اتباع خارجه ارومیه به این زندانی سیاسی اعلام کرده بودند که به دلیل درخواست دولت سوریه برای دیپورتش، وی را به دولت اسد تحویل خواهند داد.”
به گفته‌ی این منبع،“ مصطفی علی احمد در مردادماه سال ۸۴ در یکی از روستاهای نزدیک ارومیه به اتهام عضویت در پ ک ک بازداشت و به بازداشتگاه امنیتی سپاه ارومیه منتقل شد. این زندانی سیاسی به مدت یک ماه در این بازداشتگاه امنیتی تحت بازجویی و شکنجه قرار گرفته و بعدا به زندان مرکزی ارومیه منتقل شد. بعد از چند ماه شعبه‌ی یک دادگاه انقلاب ارومیه به ریاست قاضی درویشی، این زندانی سیاسی را به اتهام عضویت در پ ک ک به اعدام محکوم کرد به از اعتراض او به حکم صادر، پرونده به دیوان عالی کشور ارسال و در آنجا حکم از اعدام به ۱۱ سال حبس تبدیل شد.”
این منبع در پایان افزود، “ مصطفی علی احمد در طول ۱۱ سال حبس خویش چندین بار از زندان مرکزی ارومیه به بازداشتگاه اداره اطلاعات منتقل شده و در خصوص شرکت در اعتصاب غذا در محکومیت اعدام زندانیان سیاسی و ارسال اخبار به رسانه‌ها و نهادهای حقوق بشری مورد بازجویی و شکنجه قرار گرفته و در سال ۹۰ نیز به اتهام تبلیغ علیه نظام از طریق ارسال اخبار برای رسانه‌ها بیگانه و نهادهای حقوق بشری از سوی قاضی چابک به ۶ ماه حبس محکوم شد. این زندانی سیاسی در طول ۱۱ سال و نیم حبس خویش تنها یک بار توانسته با پدر سالخورده خویش ملاقات نماید چون خانواده‌ی وی پیشتر از سوی حکومت بعث سوریه از حق داشتن شناسنامه محروم بوده‌اند و امکان سفر قانونی برای اعضای خانواده‌اش امکان‌پذیر نبوده است.”
