در تاریخ ۲۲ تیر ۱۴۰۱ همراه با تعدادی دیگری از شهروندان کُرد در اشنویه توسط نیروهای امنیتی و بدون حکم قضایی بازداشت و به یک بازداشتگاه امنیتی در ارومیه منتقل شد.

در تاریخ ۲۶ مرداد ۱۴۰۱ با قرار وثیقه به صورت موقت از زندان اشنویه آزاد شد. وی در مدت بازداشت از حق ملاقات با خانواده و دسترسی به وکیل محروم بود.

در آذر ۱۴۰۲ از سوی شعبه اول دادگاه انقلاب اسلامی اشنویه به ریاست قاضی مهدی رضایی به اتهام «اقدام علیه امنیت ملی» از طریق عضویت در حزب دمکرات کردستان ایران^۱ به ۲ سال و ۵ ماه حبس تعزیری محکوم شد.

یوسف رحمانی در تاریخ ۹ دی ۱۴۰۲ برای اجرای حکم روانه زندان اشنویه شد.

۱. حزب دمکرات کردستان ایران در تاریخ ۲۵ مرداد ١٣٢۴ با هدف خودمختاری برای کردستان ایران تاسیس شد. آن‌گونه که در اساس‌نامه حزب آمده، این تشکل سیاسی بر مبنای «افکار ملی و ساختار تشکیلاتی [کومله ژ.ک] جمعیت تجدید حیات کرد و با خوانش واقع‌بینانه و امروزین»، به عنوان یک سازمان مدرن پا به عرصه سیاسی گذاشت. کومله ژ.ک موسس «جمهوری کردستان» (۲ بهمن ۱۳۲۴تا ۲۴ آذر ۱۳۲۵) در مهاباد بود. عمر این جمهوری بعد از ۱۱ ماه با حمله ارتش ایران به پایان رسید و رهبران آن، از جمله قاضی محمد رهبر حزب و رییس جمهور کردستان، اعدام شدند. 

حزب دمکرات کردستان ایران با گذراندن یک دوره‌ مبارزه‌ مسلحانه در اواخر دهه ۴۰ شمسی که با اختلافات درون حزبی همراه بود، سرانجام در آستانه‌ انقلاب ۱۳۵۷ به صورت یک حزب سیاسی مجددا اعلام موجودیت کرد. عبدالرحمن قاسملو و صادق شرفکندی، دو تن از رهبران این حزب  به فاصله سه سال در تیر ۱۳۶۸ و شهریور ۱۳۷۱ توسط جمهوری اسلامی ایران در اروپا ترور شدند.

این حزب در سال ۱۳۸۵ و در پی تشدید اختلافات داخلی، دچار انشعاب و به دو تشکیلات «حزب دمکرات کردستان ایران»‌ و «حزب دمکرات کردستان»‌ تقسیم شد. این دو حزب نهایتا در تاریخ ۳۱ مرداد ۱۴۰۱ در بیانیه‌ای ادغام مجدد حزب را پس از ١٥ سال جدایی اعلام کردند.

این حزب آرمان نهایی خود را «ایجاد جامعه دمکراتیک-سوسیالیستی»  و شعار استراتژیک خود را «تامین حقوق ملت کردستان در کردستان ایران در چارچوب یک سیستم دمکراتیک فدرال در ایران» اعلام کرده است.  مقر اصلی حزب دمکرات کردستان ایران در استان اربیل کردستان عراق است.