باپیر برزه طی سال‌های اخیر بارها به دلیل فعالیت‌های سیاسی خود بازداشت شده است. او در سال ۱۳۹۹ به اتهام «عضویت در گروه‌های مخالف نظام» به ۲ سال و نیم حبس تعزیری محکوم شد و در مهر ۱۴۰۰ پس از تحمل یک سال حبس به صورت مشروط از زندان نقده آزاد شد.

در تاریخ ۱ آذر ۱۴۰۱ در جریان خیزش ژن ژیان ئازادی / زن زندگی آزادی^۱ در جاده روستای «پسوه» پیرانشهر توسط نیروهای وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی ایران بازداشت و به بازداشتگاه این نهاد امنیتی در ارومیه منتقل شد. 

وی در تاریخ ۶ بهمن ۱۴۰۱ با قرار وثیقه به صورت موقت از زندان نقده آزاد شد. او در دوران بازداشت از حق ملاقات با خانواده و دسترسی به وکیل محروم بود.

اردیبهشت ۱۴۰۲ از سوی شعبه ۱۰۲ دادگاه کیفری ۲ پیرانشهر به ریاست قاضی رضا قهرمانی ساعتلو به اتهام‌های «اخلال در نظم و آسایش عمومی»^۲ از طریق شرکت در آشوب، بلوا و اغتشاش توأم با هنجارشکنی در راستای اهداف گروه‌های معاند نظام مجموعا به یک سال حبس تعزیری محکوم شد.

خرداد ۱۴۰۲ از سوی شعبه اول دادگاه انقلاب اسلامی مهاباد به ریاست قاضی امیر اوجاقلو به اتهام «اقدام علیه امنیت ملی» از طریق عضویت در حزب دمکرات کردستان ایران^۳ به ۳ سال حبس تعزیری محکوم شد.

در تاریخ ۲۳ دی ۱۴۰۲ پس از احضار به شعبه اول اجرای احکام دادسرای عمومی و انقلاب پیرانشهر بازداشت و برای اجرای حکم روانه زندان نقده شد.

۱. ژینا امینی (مهسا امینی)، زن کُرد ۲۱ ساله اهل سقز در تاریخ ۲۲ شهریور ۱۴۰۱ در یکی از خیابان‌های تهران به دلیل  پوشش خود توسط نیروهای گشت ارشاد (پلیس امنیت اخلاقی) بازداشت شد. او به فاصله چند ساعت پس از بازداشت به دلیل صدمات وارد شده به جمجمه با علائم مرگ مغزی به بیمارستان کسری تهران منتقل و سه روز بعد در تاریخ ۲۵ شهریور ۱۴۰۱ جان باخت.

قتل حکومتی ژینا موجی از اعتراضات بی‌سابقه مردمی را به دنبال داشت که با حضور گسترده شهروندان در مراسم خاکسپاری او در آرامستان «آیچی» سقز آغاز و به فاصله کمی به بسیاری از شهرهای ایران گسترش یافت. این اعتراضات گسترده علیه جمهوری اسلامی ایران که ماه‌ها به طول انجامید و طی آن دست‌کم ۵۲۷ معترض کشته و هزاران نفر مجروح و بازداشت شدند، با شعار محوری آن «ژن ژیان ئازادی» یا «زن زندگی آزادی» شناخته می‌شود.

۲. ماده ۶۱۸ قانون مجازات اسلامی: «هر کس با هیاهو و جنجال یا حرکات غير متعارف یا تعرض به افراد، موجب اخلال نظم و آسایش و آرامش عمومی گردد یا مردم را از کسب و کار باز دارد به حبس از ۳ ماه تا ۱ سال و تا ۷۴ ضربه شلاق محکوم خواهد شد.»

۳. حزب دمکرات کردستان ایران در تاریخ ۲۵ مرداد ١٣٢۴ با هدف خودمختاری برای کردستان ایران تاسیس شد. آن‌گونه که در اساس‌نامه حزب آمده، این تشکل سیاسی بر مبنای «افکار ملی و ساختار تشکیلاتی [کومله ژ.ک] جمعیت تجدید حیات کرد و با خوانش واقع‌بینانه و امروزین»، به عنوان یک سازمان مدرن پا به عرصه سیاسی گذاشت. کومله ژ.ک موسس «جمهوری کردستان» (۲ بهمن ۱۳۲۴تا ۲۴ آذر ۱۳۲۵) در مهاباد بود. عمر این جمهوری بعد از ۱۱ ماه با حمله ارتش ایران به پایان رسید و رهبران آن، از جمله قاضی محمد رهبر حزب و رییس جمهور کردستان، اعدام شدند. 

حزب دمکرات کردستان ایران با گذراندن یک دوره‌ مبارزه‌ مسلحانه در اواخر دهه ۴۰ شمسی که با اختلافات درون حزبی همراه بود، سرانجام در آستانه‌ انقلاب ۱۳۵۷ به صورت یک حزب سیاسی مجددا اعلام موجودیت کرد. عبدالرحمن قاسملو و صادق شرفکندی، دو تن از رهبران این حزب  به فاصله سه سال در تیر ۱۳۶۸ و شهریور ۱۳۷۱ توسط جمهوری اسلامی ایران در اروپا ترور شدند.

این حزب در سال ۱۳۸۵ و در پی تشدید اختلافات داخلی، دچار انشعاب و به دو تشکیلات «حزب دمکرات کردستان ایران»‌ و «حزب دمکرات کردستان»‌ تقسیم شد. این دو حزب نهایتا در تاریخ ۳۱ مرداد ۱۴۰۱ در بیانیه‌ای ادغام مجدد حزب را پس از ١٥ سال جدایی اعلام کردند.

این حزب آرمان نهایی خود را «ایجاد جامعه دمکراتیک-سوسیالیستی»  و شعار استراتژیک خود را «تامین حقوق ملت کردستان در کردستان ایران در چارچوب یک سیستم دمکراتیک فدرال در ایران» اعلام کرده است.  مقر اصلی حزب دمکرات کردستان ایران در استان اربیل کردستان عراق است.