روز یکشنبه ۱۶ اردیبهشت، خسرو بشارت، زندانی عقیدتی محکوم به اعدام که از روز ۱۲ اردیبهشت همزمان با اعدام انور خضری، پسرعمه و یکی از هم‌پروندەای‌هایش، به سلول انفرادی زندان قزلحصار کرج منتقل شده است، موفق به انجام آخرین ملاقات با خانواده‌اش شد. اکنون و به دنبال انجام آخرین ملاقات، هر لحظه خطر اجرای حکم اعدام وی وجود دارد.
در چند ماه گذشته حکم اعدام ۵ هم‌پرونده دیگر این زندانی عقیدتی به نام‌های قاسم آبسته، ایوب کریمی، داوود عبداللهی و فرهاد سلیمی و انور خضری به اجرا درآمده بود.
شبکه حقوق بشر کردستان مطلع شده است که امروز یکشنبه ۱۶ اردیبهشت، خانواده خسرو بشارت که از مهاباد برای انجام آخرین ملاقات به زندان قزلحصار کرج فراخوانده شده بودند، حدود ۲۰ دقیقه و به صورت حضوری آخرین ملاقات خود را با وی انجام دادند.
به دنبال انجام آخرین ملاقات این زندانی عقیدتی، خطر اجرای حکم اعدام وی در ساعات‌های آینده وجود دارد.
خسرو بشارت، شهروند ۳۹ ساله کُرد اهل مهاباد در بهمن ۱۳۸۸ توسط نیروهای امنیتی در شهر مهاباد بازداشت و به بازداشتگاه اداره اطلاعات ارومیه منتقل شد.
وی در رنج‌نامه‌ای که در سال ۱۳۹۸ منتشر کرد از نگهداری یک ماهه و شکنجه‌های خود در بازداشتگاه اداره اطلاعات ارومیه خبر داده بود: در بهمن ماه سال ۱۳۸۸ بود که توسط اطلاعات شهرستان مهاباد دستگیر شدم و بلافاصه من را به بازداشتگاه اطلاعات ارومیه انتقال دادند. مدت یک ماه کامل در سلول انفرادی انواع شکنجه های مختلف را روی من پیاده کردند. خیلی مواقع از ۱۲ شب به بعد تا صبح با ایجاد صداهای وحشتناک و صدای ناله و فریاد کسی که دارد شکنجه می‌شد ترس و لرز را به تمام بدنم وارد می‌کردند و تا صبح از ترس نمی‌توانستم بخوابم و با اینکار به‌شدت من را آزار و شکنجه روحی می‌دادند. برای مدتهای طولانی از پشت دست‌هایم را با دست بند می‌بستند طوریکه از درد دست‌هایم به خود مینالیدم. بارها من را ساعت‌ها با دست بند به سقف آویزان می کردن و بارها من را به تختی بسته و با کابل‌های برق فشار قوی زخیم و سه رشته محکم به کف پاهایم ضربه می‌زدند طوریکه نزدیک بود مغزم از دهانم بیرون بیاید و چشمهایم از حدقه جدا شود و قلبم داشت می‌ترکید. این شکنجه‌ها سه هفته ادامه داشت و بعد از آن من را به دستگیری اعضای خانواده‌ام تهدید می‌کردند و در آن هنگام زیر این شکنجه‌ها و تهدیدات ، بازجوی پرونده اتهامات دیکته شده به من را خودش می‌نوشت و از من به زور پای همان برگه امضا و اثر انگشت می‌گرفت در حالیکه درآن حال اصلا انگار در این دنیا نبودم و نمی دانستم چی را دارم امضا می‌کنم.
این زندانی سیاسی پس از پایان دوران بازجویی، مدتی را در زندان‌های مهاباد، ارومیه و بند ۳۵۰ زندان اوین سپری و به زندان رجایی شهر کرج منتقل شد.
جلسه دادگاه رسیدگی به اتهام‌های «اقدام علیه امنیت ملی»، «تبلیغ علیه نظام»، «عضویت در گروه‌های سلفی» و «افساد فی‌الارض»[۲] علیه خسرو بشارت و هم‌پرونده‌ای‌هایش در اواخر اسفند ۱۳۹۴ در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی مقیسه برگزار شد. این دادگاه وی و ۶ تن از هم‌پرونده‌ای‌هایش را به اعدام محکوم و حکم را در تاریخ ۵ خرداد ۱۳۹۵ رسما به آنها ابلاغ کرد. این احکام پس از اعتراض به شعبه ۴۱ دیوان عالی کشور به ریاست قاضی رازینی ارجاع شد. دیوان عالی کشور در اواخر سال ۱۳۹۵ این حکم را نقض و جهت رسیدگی مجدد به شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب ارجاع کرد.
شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی صلواتی در خرداد ۱۳۹۷ خسرو بشارت و ۶ هم‌پرونده‌ای دیگرش را به اتهام «افساد فی‌الارض» مجددا به اعدام محکوم کرد. این حکم با فشار اداره اطلاعات ارومیه این بار از سوی شعبه ۴۱ دیوان عالی کشور تایید شد و در تاریخ ۱۴ بهمن ۱۳۹۸ صدور این حکم به محمود علی‌زاده طباطبایی، وکیل مدافع آنها ابلاغ شد.
این زندانی سیاسی در پرونده دیگری به اتهام «مشارکت و معاونت در قتل» در تاریخ ۹ تیر ۱۳۹۷ از سوی شعبه ۱۲ دادگاه تجدید نظر ارومیه به تحمل ۱۰ سال حبس محکوم شد.
این ۷ زندانی عقیدتی در مرداد ۱۴۰۲ پس از تعطیلی و تخلیه زندان رجایی شهر کرج به زندان قزلحصار منتقل شدند.
