یوسف احمدی، متاهل و پدر ۳ فرزند است.
بازداشت
در تاریخ ۸ اردیبهشت ١٣٩٩ توسط نیروهای وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی ایران در شهرستان بانه بازداشت و به بازداشتگاه این نهاد امنیتی در شهر سنندج انتقال یافت. او که هنگام بازداشت با تیراندازی ماموران از ناحیه پا مجروح شده بود، در دوران بازداشت از حق دسترسی به خدمات پزشکی محروم بود و برای انجام اعترافات اجباری تحت فشار و شکنجه‌های شدید قرار گرفت.
وی پس از چند ماه از بازداشتگاه به زندان مرکزی سنندج منتقل شد.
دادرسی
در تاریخ ۵ شهریور ۱۴۰۱ در شعبه اول دادگاه انقلاب اسلامی سنندج به ریاست علی سعیدی به اتهام «بغی»۱ از طریق عضویت در حزب دمکرات کردستان ایران۲ و «مشارکت در قتل» محاکمه و در تاریخ ۱۲ شهریور ۱۴۰۲ صدور حکم اعدام به وی در زندان ابلاغ شد. همزمان ٣ متهم دیگر این پرونده به نام‌های محمد کریمی، باسط کریمی و محمد فیضی به حبس‌های طولانی مدت محکوم شدند.
حکم اعدام او در بهمن ۱۴۰۲ از سوی شعبه ۳۹ دیوان عالی کشور تایید شد.
وضعیت فعلی
یوسف احمدی در زندان مرکزی سنندج به سر می‌برد و در معرض خطر اعدام قرار دارد.
اطلاعات تکمیلی
٩ مهر ١٤٠١ ـ در جریان سرکوب زندانیان زندان مرکزی سنندج به همراه تعدادی دیگر از زندانیان، از جمله دو زندانی محکوم به اعدام به نام‌های هیمن مصطفایی و شورش مروتی پس از ضرب و شتم شدید توسط نیروهای گارد زندان به بازداشتگاه اداره اطلاعات این شهر منتقل و به مدت چند ماه مجددا تحت بازجویی و شکنجه قرار گرفت.
توضیحات:
۱. ماده ۲۸۷ قانون مجازات اسلامی: «گروهی که در برابر اساس نظام جمهوری اسلامی ایران، قیام مسلحانه کند باغی محسوب می‌شود و در صورت استفاده از سلاح، اعضای آن به مجازات اعدام محکوم می‌گردند».
۲. حزب دمکرات کردستان ایران در تاریخ ۲۵ مرداد ١٣٢۴ با هدف خودمختاری برای کردستان ایران تاسیس شد. آن‌گونه که در اساس‌نامه حزب آمده، این تشکل سیاسی بر مبنای «افکار ملی و ساختار تشکیلاتی [کومله ژ.ک] جمعیت تجدید حیات کرد و با خوانش واقع‌بینانه و امروزین»، به عنوان یک سازمان مدرن پا به عرصه سیاسی گذاشت. کومله ژ.ک موسس «جمهوری کردستان» (۲ بهمن ۱۳۲۴تا ۲۴ آذر ۱۳۲۵) در مهاباد بود. عمر این جمهوری بعد از ۱۱ ماه با حمله ارتش ایران به پایان رسید و رهبران آن، از جمله قاضی محمد رهبر حزب و رییس جمهور کردستان، اعدام شدند.
حزب دمکرات کردستان ایران با گذراندن یک دوره مبارزه مسلحانه در اواخر دهه ۴۰ شمسی که با اختلافات درون حزبی همراه بود، سرانجام در آستانه انقلاب ۱۳۵۷ به صورت یک حزب سیاسی مجددا اعلام موجودیت کرد. عبدالرحمن قاسملو و صادق شرفکندی، دو تن از رهبران این حزب به فاصله سه سال در تیر ۱۳۶۸ و شهریور ۱۳۷۱ توسط جمهوری اسلامی ایران در اروپا ترور شدند.
این حزب در سال ۱۳۸۵ و در پی تشدید اختلافات داخلی، دچار انشعاب و به دو تشکیلات «حزب دمکرات کردستان ایران» و «حزب دمکرات کردستان» تقسیم شد. این دو حزب نهایتا در تاریخ ۳۱ مرداد ۱۴۰۱ در بیانیه‌ای ادغام مجدد حزب را پس از ١٥ سال جدایی اعلام کردند.
این حزب آرمان نهایی خود را «ایجاد جامعه دمکراتیک-سوسیالیستی» و شعار استراتژیک خود را «تامین حقوق ملت کردستان در کردستان ایران در چارچوب یک سیستم دمکراتیک فدرال در ایران» اعلام کرده است. مقر اصلی حزب دمکرات کردستان ایران در استان اربیل کردستان عراق است.
